Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel ontwerpen verkopen alsof het kunst is. Niet omdat sommige ontwerpen niet die waardering verdienen maar omdat er juist in die categorie een hoop mislukkingen onder het mom van uniciteit voor veel geld verkocht worden. En dat is nu precies het terrein waarop je je begeeft als je zou deelnemen aan Design Miami/Art Basel. Dus daar gaan we niet naar toe, zou je denken.
Als je vervolgens gevraagd wordt door Rossana Orlandi, ons belangrijkste internationale contact (en mijn Italiaanse moeder), dan kan je geen nee zeggen. Dus ondanks de enorme hectische tijden waarin we zitten, is er een mateloos ambitieus plan opgesteld en is praktisch het hele bedrijf gemobiliseerd om een prestatie neer te zetten die de voorgaande presentaties weer zou moeten overtreffen.
De laatste weken en vooral de laatste dagen zie en hoor je iedereen steeds meer kreunen en steunen, de wagen komt piepend tot stilstand. Helder denken is er niet meer bij. Van alle projecten die we hadden willen laten zien zijn er twee niet afgekomen. De tegels van de tweede tegelkast bleken krom te trekken en het verzilveren van de schaal en kom die we op het laatste nippertje aanleverden (de vaas lukte sowieso niet) bleek onmogelijk. De fouten stapelen zich op, er wordt nauwelijks gecommuniceerd en indien wel, dan niet op juiste wijze.
Maar inmiddels wordt het duidelijk wat er wél naar Basel gaat en vermoedelijk zullen ze daar niets missen. Wat niet weet wat niet deert. Gelukkig hadden we al eerder het plan opgevat om vanaf 9 juli al het werk wat we in Milaan en Basel hebben gepresenteerd en de producten die ik voor Lensvelt heb bedacht bij ons zelf te laten zien. Dat biedt de gelegenheid de producten die niet af waren alsnog te tonen, wordt vast ook weer spannend.
Download hier de catalogus.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten