Voor de openingstentoonstelling van onze galerie maakte ik voor de beelden van Guido Geelen messing vitrines. Beeld en kast zijn eigenlijk één object, het gevolg van een jarenlange hechte vriendschap en samenwerking. De uitkomst kan dan ook bepaald geen toeval genoemd worden. Daarentegen zijn de houten mannen voor Tom Claassen, de lijsten voor Floor van Keulen en de wand voor Jan van der Ploeg gewoon ontstaan.
Voor Scarlett dacht ik er zonder al te veel werk vanaf te komen, op het inrichten van de expositie na dan. De werken zijn prachtig en je hoeft ze eigenlijk alleen maar op te hangen. Maar Scarlett en Menno hadden bedacht dat de foto’s met de stoelen op de hoogvlaktes van Bolivia wel eens heel goed zouden passen bij mijn eigen stoelenexpositie. Of ik het een leuk idee vond en er een lijst of zoiets voor wilde maken.
Op de foto’s is de horizon nadrukkelijk aanwezig en de zoutvlaktes hebben een verstillende werking. Ik wilde de foto’s isoleren in een soort van doos en tevens de kijkhoek bepalen. Door de dozen een beetje schuin op de grond te plaatsen kan je als het ware recht in de horizon en haaks op het vlak kijken. Dat effect (u moet maar komen kijken) bleek nog beter te werken als er twee boxen exact te zien zijn vanuit één kijkpunt, beiden met hun eigen horizon. Waarschijnlijk allemaal onbegrijpelijk, zelfs de mensen die voor de boxen staan knikken appelig als ik het uitleg. Voor mij is het in ieder geval aanleiding om een keer hetzelfde te doen met veel meer werken van Scarlett zodat je een soort van panorama-view krijgt. Wordt het al met al toch weer een heel verhaal.
Klik hier voor meer informatie over de expositie.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten