Marc gaat er met de vraag vandoor

De Wonderkamer is een van de mooiste concepten die in de organische ontwikkeling van het pand is ontstaan. Inmiddels zijn het restaurant en de lobby van het hotel er onderdeel van. Je zou zeggen, reden om het nog beter te onderhouden en mooi te maken. Dat was zeker toen het hotel opende het geval, maar langzaam maar zeker is de aandacht verslapt.

Maar we zijn er weer volop mee bezig in het kader waarvan we aan Marc Mulders vroegen of hij tot de Afrika-tentoonstelling werk wilde laten zien. Dit ging alleen niet zo gezegd, zo gedaan; Marc heeft nog prachtig werk, maar wil iets bijzonders en hij heeft nog gelijk ook. Hij vindt de ruimte wel wat aftands en wil eigenlijk niet op de muur die wij in gedachten hebben en ook niet alleen zomaar werk ophangen. We spreken af en Steef is er ook bij. Marc ziet de lange muur nu wel zitten, maar het moet geverfd worden en op de muren tegenover zijn werk moet er complementair werk van een andere kunstenaar komen. Het gekke is dat we er over brainstormen, maar dat we de perfecte match over het hoofd zien. De dag erop is de kogel door de kerk; de schilderijen van Marc komen tegenover de special vervaardigde “tegelkleurwerken” van RENS (Steef en Renée) te hangen. De fantastische werken van Marc die in zijn atelier in symbiose met de natuur ontstaan, hangen tegenover het werk van Steef en Renée die kleur en textuur analytisch en systematisch te lijf gaan. Ze hebben speciaal voor de tentoonstelling werken bij de schilderijen van Marc vervaardigd.

Het is nu dus een tentoonstelling geworden, in plaats van een tussentijdse mooie oplossing. In plaats van plaatsmaken voor de Afrika-tentoonstelling (Eindhoven-Dakar), met werk van Bibi Seck, Sumah Hamidhou, Mambeye Ndiaye, Djibril Sagna, Ikevé Mbaye, Hans van Bentem en Piet Hein Eek, zullen beide tentoonstellingen op 17 mei gelijk open gaan. Dat is niet het enige, want “kunst in het pand” als concept krijgt nu echt handen en voeten. Op hetzelfde moment gaat de tentoonstelling “The Chair” van José Maria Guijarro open en zullen er 30 tekeningen van Marc Ruijgrok te zien zijn in la Petit Galerie.

De Kleurentuin van Marc Mulders & Studio RENS

Marc Mulders heeft ontwerpduo Studio RENS uitgenodigd om te reageren op zijn schilderingen, een artistieke dialoog waarin kleur, symboliek en vorm samensmelten.
Er ontstaat een ontmoeting van kleuren in een wereld van bloemen en planten.

Geïnspireerd hierop vangt RENS de essentie van kleurinteracties in keramiek.
Hun werken weerspiegelen de tinten en organische gelaagdheid uit Mulders’ bloemrijke composities, en creëren zo een spel tussen schilderkunst en materiaal.

In De Kleurentuin versmelten pigmenten en texturen, en ontstaat een zintuiglijke reis door de taal van kleur.

Het keramiek is geproduceerd in samenwerking met Cor Unum Ceramics te ‘s-Hertogenbosch.

The Chair van José Maria Guijarro

13 december 1988. Terug in Keulen.

De stoel.

Om op te zitten. Om tegen de rugleuning van de stoel te leunen. Om kleren op te laten liggen. Om op te warmen bij de vuurkorf. Om op te klimmen om een lamp te vervangen. Om uit te rusten, te eten of te werken.
Elk huis heeft stoelen. Elke kamer heeft een stoel, of er kan er één zijn. Er zijn functionele stoelen, stijlvolle stoelen, nobele stoelen, populaire stoelen, gewone stoelen, unieke stoelen.
De enige noodzakelijke voorwaarde: een horizontale steun voor de billen en een verticale steun, onder een hoek, voor de rug; de resulterende hoek kan absoluut recht of stom zijn tussen de vlakken en ten opzichte van de vloer. Ze kunnen groot of klein zijn, met anatomische vormen of harde of zachte vlakken, hetzelfde of verschillend.
José María Guijarro

Irrationele gedachten moeten worden gevolgd met absolute trouw en logica. -Als de kunstenaar halverwege van gedachten verandert, brengt hij het resultaat in gevaar en herhaalt hij resultaten uit het verleden. -De wil van de kunstenaar is ondergeschikt aan het proces dat hij of zij in gang zet, van idee tot uitvoering. Wilskracht is vaak gewoon ijdelheid.
Sol Lewitt

Eindhoven – Dakar

Toen ik met Geertje naar Dakar ging, hoopte ik dat het zo leuk zou zijn als ik dacht dat het zou zijn. Het bleek nog veel leuker en mooier. Ook dacht ik vaag aan de mogelijkheid op de een of andere manier contacten op te doen en samenwerkingen op te starten. Toen ik in mijn zwembroek voor de gesloten poort van het huis dat we gehuurd hadden stond, waar ik niet in kon omdat de sleutel bij een duik in zee uit diezelfde zwembroek was geglipt, was het nauwelijks denkbaar dat het project waar ik nu tot mijn oren in zit juist daardoor van de grond is gekomen. Rama, een buurvouw, zag me in mijn zwembroek met de tuinman staan praten en dacht; dit is een merkwaardige setting. Ze vroeg of er iets aan de hand was. Ze heeft ons aan een reservesleutel geholpen, we hebben de dag erop iets gedronken en in het vliegtuig voordat we vertrokken heb ik haar geappt of ze me wilde helpen met het Eindhoven-Dakar project. Zonder haar was er vrijwel zeker niets van wat we hebben gedaan en wat ik wilde terechtgekomen. 

Ik ben nu drie keer in Dakar geweest en we zijn, of eigenlijk liever gezegd Rama, ongelooflijk druk bezig geweest om de producten die ik ontworpen heb te realiseren, de kunstverzameling uit te breiden en Senegalese producten in te kopen. 

Ik zit niet stil in mijn hoofd en naast het scenario dat er allemaal niets van terecht komt, droom ik er ook van dat we goed gaan verkopen; dat we in Dakar een winkel openen omdat we de spullen toch ergens moeten verzamelen voor transport of liever nog een gebouw waar we ook produceren en dus de winkel hebben, maar ook een galerie, restaurant en hotel zoals we dat hier ook hebben. De productie is goed geregeld met machines, rechte vloeren, werktafels, het is opgeruimd en schoon, de ambachtslieden vinden het fijn om te komen werken en klanten en gasten uit Dakar, Senegal en van over de hele wereld weten de weg te vinden. Enfin; lekker dromen en super tevreden met de ongelooflijke resultaten van een geweldig avontuur. Mijn meest rustgevende gedachte is dat als we in het onwaarschijnlijke geval dat we niets verkopen prachtige kunst en objecten en vooral een fantastisch avontuur rijker zijn. Een soort hele exclusieve vakantie was het dan!  

This post is also available in: EN