Van Abbe Vitrine

Meestal weet ik precies hoe zaken tot stand komen, maar met betrekking tot de samenwerking met het Van Abbemuseum weet ik het eigenlijk niet precies meer. De ingrediënten weet ik nog wel; we gingen met Menno Doornbos in zee om met en bij ons in het pand de kunst op de kaart te zetten én een goede vriendin van ons werkt voor het Van Abbe. Op een goed moment moet er iemand zijn geweest die op het lumineuze idee is gekomen om samen te gaan werken. Nog midden in de verbouwing rondlopend met de directie (Charles Esche en Ulrike Erbslöh) in een pand dat bijna uit haar voegen barstte van de energie, viel het besluit. En alweer zonder “ja maar” of allerlei voorwaarden; gewoon beginnen en zorgen dat er ook echt iets gebeurt. Inmiddels is er een steeds wisselende selectie van werken uit de collectie van het Van Abbemuseum te zien in een speciaal daarvoor gemaakte enorme vitrine. De overvloed aan licht, violet of niet en vochtigheid in de lucht of juist droogte werd continu vooraf gemeten maar vormde geen aanleiding het project te stoppen. In tegendeel; er werden praktische oplossingen bedacht. Dit alles toch in schril contrast met het traditionele beeld van een museum dat als een kip op de eieren zit met een kelder voor kunst waar niemand van kan genieten. Naast de presentatie in de vitrine zijn er al een aantal projecten opgestart. We hebben samen lezingen gegeven, ideeën ontwikkeld om de werken uit de collectie op een goede manier te tonen en te laten renderen, we praten over de tentoonstellingen en voor de collectorsshow heb ik een presentatie bedacht; een stapel enorme blokken vormt een toren in de toren en is de drager van de werken die tentoongesteld worden. En we hebben nog veel meer plannen waarbij we gebruik proberen te maken van elkaars kwaliteiten en de mogelijkheden zoals deze zich aandienen. Zoals de samenwerking is begonnen, als vanzelf, lijkt deze zich ook te continueren.
.