Goudgeel gerand
Mijn ouders hadden een vijver. Niets bijzonders. Een vierkante bak in de hoek van de tuin. Elk jaar hadden we wel een paar goudvissen en een stuk of wat kikkers. Op een warme zomerdag stond mijn vader met een schepnet in zijn hand bij de vijver opgewonden te roepen; “Ik heb hem gezien, dat is hem”. Mijn broer en ik kwamen aangehold. “Daar zat die”, riep hij, “de geelgerande watertor, hij heeft alle vissen en kikkers opgegeten”. We tuurden in de diepte, maar van een tor was geen spoor meer te bekennen. Wekenlang heb ik gedacht dat er een monster van groot formaat in onze vijver woonde. Als ik die zomer in de buurt van de vijver moest zijn, trok ik mijn laarzen aan. Slippers met blote voeten leken mij veel te gevaarlijk.
Ik denk dat het daar begonnen is; mijn drang om dingen veel groter te maken dan ze zijn. Mijn vergeet-me-nietjes zijn zo groot als gebakschoteltjes, mijn pioenrozen hebben het formaat van autobanden. Maar het is ook de bewondering en fascinatie voor de kleinste details in bloemen en planten die mij de boel doen uitvergroten. Ik wil een wereld creëren waar je in kunt.
Linda Nieuwstad, februari 2013
Speciaal ter gelegenheid van de tentoonstelling van Linda Nieuwstad heeft Christiane Berndes, curator en hoofd collecties van het Van Abbemuseum, een aantal werken met als thema ‘bloem’ geselecteerd uit het Van Abbe depot voor in de vitrine.
Klik hier voor het overzicht van werk van Linda Nieuwstad.
Lees hier het nieuwsbericht van Piet Hein over de tentoonstelling.
Voor het actuele aanbod in de Van Abbevitrine, klik hier.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten