Jenetta de Konink

Jenetta de Konink (1958) vertelt een persoonlijk verhaal in haar werk maar dan zo tot de kern teruggebracht dat haar doeken een universeel karakter krijgen. Ze combineert vaak olieverf en borduurlapjes in haar werk. Het fijne van de gelijmde borduurstukken is dat ze een luchtigheid en beweging geven waardoor de zwaarte van de geschilderde onderwerpen bijna opgaan in deze lichtheid.

Voor De Konink is figuratie is noodzakelijk startpunt om tot haar beeld te komen. Het begint in het atelier waar zijzelf als model fungeert. Het is niet bekend of bedacht welke houding zij zal gaan aannemen, dat gebeurd allemaal in de 10 seconden die de sluiter haar geeft. De eerste foto is altijd de beste.

In het werk van De Konink zien we vaak een figuur ofwel houding meerdere malen terugkeren op haar doeken. Juist het repeterende karakter van de figuren geeft haar de kans om elk doek volledig autonoom te benaderen, zonder dat  er versnippering ontstaat in de voortgang van de series.