Floor van Keulen

Mensfiguren en cartoons zijn enige motieven uit het repertoire van tekeningen die Floor van Keulen sinds 1980 gemaakt heeft. Zij lijken willekeurig over het vlak verdeeld, onderdelen van een uitgebalanceerde compositie zonder eigen betekenis. Vormen vloeien moeiteloos in elkaar over, discussiëren met elkaar; soms laaien de emoties hoog op om daarna harmonieus samen te smelten.

Floor van Keulen lijkt zich te onttrekken aan het formele experiment, het experiment van de abstracte kunst, waarbij de realistische en figuratieve kunst die honderden jaren de toon aangaf, als werkelijk relevante vorm terzijde werd geschoven. Van Keulen heeft zich niet laten leiden door stromingen of tendensen binnen de hedendaagse schilderkunst. Hij heeft een eigen visie en een direct aansprekende beeldtaal ontwikkeld, waarin figuratieve voorstellingen worden verweven met abstracte vormen.

Zijn kunst ontstaat uit zijn fantasie en eigen werkelijkheid. Vanuit zijn door de jaren heen samengestelde ‘vocabulaire’ formuleert hij zijn visie op de wereld die hem omringt. De toeschouwer wordt getroffen door de virtuositeit van het beeld, wordt meegesleept in het uitbundige gebaar van de schilder. Analyserend wat hem in de werken treft zal hij zich eerst richten op het patroon en de motieven, hij zal trachten het verhaal dat de kunstenaar vertelt te ontcijferen aan de hand van interpretatie van figuratieve elementen. Pas later ontdekt hij dat het om het werk in zijn geheel gaat, om de totale emotie en niet om de details, om vorm en contra-vorm. Het werk lijkt in eerste instantie expressief, maar bij nadere beschouwing heeft het een ingetogen karakter, het is zorgvuldig uitgebalanceerd en overwogen.