Rondleiding

Gisteren liet ik aan vrienden de werkplaats, magazijnen, winkel, showroom en het hotel zien. Ze arriveerden iets later dan verwacht. Na de rondleiding ging ik voor ze koken. In hoog tempo liepen we door het gebouw, een afmattende gebeurtenis om zoveel indrukken in korte tijd te verwerken maar dan hadden we het in elk geval gehad. 

De tour begon aan het begin van de werkplaats, waar de meest bijzondere objecten gemaakt wordt. Dicht bij het kantoor (en mij) omdat voor het maatwerk het meeste overleg nodig is. Ik liet de bar zien die we voor de Kunstkerk in Dordrecht aan het maken zijn. De romp is al klaar, daarna wordt deze volledig betimmerd met 40×40 sloophoutentegeltjes en met koper beslagen.

Vlak daarnaast staat een serie eiken boomstam tafels die we voor Ilse Crawford gemaakt hebben. Omdat ze demontabel moesten zijn hebben we de poten en regels met een rvs klik systeem aan elkaar gekoppeld. De tafels zijn een voorbeeld van wat we steeds meer aan het doen zijn: “extreem meubel maken”. Dat klinkt in National Geographic Channel Engels wel een stuk beter: “extreme furniture making”. We maken tegenwoordig steeds meer meubels die qua techniek en materiaal erg tijdrovend en grensoverschrijdend zijn.

De tour vervolgde langs enorme balkenbanken die we voor een klant in Duitsland maken. Achter in de werkplaats, waar de grotere series stoelen, nachtkastje en krukken worden gemaakt, stond de mobiele mini werkplaats opstelling die Glenn heeft gemaakt om de sloophouten-even-dik-meubels bij Merci in Parijs te gaan maken. 

Ook liet ik de rest van de werkplaatsen zien: de stoffeerderij, print en snijmachines, de metaalwerkplaats, de lak afdeling en de keramiek werkplaats. In de metaalwerkplaats staat een aluminium plaatwerk huisje wat we speciaal voor een klant maken. Het is gemaakt met zo min mogelijk materiaalverlies van exact 10 volledige 6 mm dikke aluminium platen.    

We zijn ook nog via de emballage naar de houtopslag gelopen, waar een hoop kisten stonden die werden opgehaald voor transport naar Amerika en Japan. Erik vond het net een kathedraal, die houtopslag. Wanneer je de grote hoeveelheden op kleur gesorteerd hout links en rechts van de gangpaden ziet opgeslagen, begrijp je pas dat onze sloophouten producten van oud hout worden gemaakt en wat daar precies voor nodig is. 

Daarna zijn we snel door de showroom gelopen om uiteindelijk de lift naar Dakbar te nemen. Op dit moment is Dakbar nog niet open maar de ruimte is nu al heerlijk om te laten zien. Vervolgens liet ik een verdieping lager de hotelgang en een kamer zien. Om uiteindelijk de tour af te sluiten brachten we een bezoek aan de Wonderkamer en het Lobby Restaurant waar het gelukkig weer gezellig druk is. 

Steef was inmiddels aangesloten en zag dat iedereen het wel gehad had met de rondleiding. Een rondleiding geven voelt steeds meer als opscheppen. Het is te veel en te groot om allemaal te laten zien en over te vertellen. Om als bezoeker op eigen houtje en tempo er doorheen te lopen is een veel leukere ervaring.

We zijn daarna met z’n allen in het kleinste huisje, waar ik woon, gaan eten. Dat was dan wel weer heel klein en gezellig. Op de een of andere manier trekken wij als familie altijd andere families aan die ook een hoop herrie maken dus in het huisje was het een kakofonie van jewelste. 

This post is also available in: EN