Niet naar de Salone

Dit jaar gaan we niet naar de Salone. Een beetje gek is het wel, na 15 jaar onafgebroken bij Rossana Orlandi te hebben gepresenteerd, zitten we opeens in april thuis op de bank! We hebben hiertoe besloten omdat het te goed gaat. Dan moet u niet gelijk aan financiën denken, want zo werkt het bij ons niet; wat er binnenkomt, gaat er sowieso ook weer uit. Nee, het gaat goed in de zin dat we het heel druk hebben. Vooral hele sjieke, mooie, grote opdrachten maken het verschil. De rijkdom wordt steeds minder eerlijk verdeeld in de wereld, waardoor vooral de armen armer worden, de middenklasse verdwijnt en de rijken nog (veel) rijker.

Omdat we altijd naast de “gewone collectie” ook unica hebben gemaakt, is die laatste tak de afgelopen jaren binnen het bedrijf enorm gegroeid. Nog maar een paar jaar geleden maakten we heel veel van wat we standaard maatwerk noemen. Dat zijn producten die we per stuk op specificatie voor een klant maken. Wat bij ons standaard is, is bij de meeste andere fabrieken niet eens mogelijk. Maar nu zijn het dus compleet nieuwe objecten die volgens een nieuw ontwerp (dat ik maak) gerealiseerd worden. En de ontwerpen worden steeds geraffineerder. Omdat we al zo lang met hetzelfde team werken, is er een ongelooflijke vaardigheid ontstaan in het ontwerpen en realiseren van bijzondere projecten. Een kwaliteit die, gegeven de hoeveelheid bijzondere opdrachten die we krijgen, steeds meer erkend lijkt te worden. Het kost veel inspanning en aandacht om deze verschuiving op de werkvloer gestalte te geven. Wat onze beste en vaardigste timmermannen in de loop der jaren hebben geleerd, moet de nieuwe lichting in sneltreinvaart onder de knie krijgen. Kortom, we verkopen genoeg en hebben het druk. Dus als we naar Milaan gaan en het gaat goed, hebben we misschien wel te veel werk!

De Salone is natuurlijk veel meer dan producten laten zien en proberen te verkopen; het is voor ons vooral een sociaal gebeuren. Sinds enkele jaren noem ik de Salone een sociaal-commercieel event; we verkopen er niet veel, maar ontmoeten er vrijwel al onze relaties en soms ontstaat er een nieuw contact. Dat gaan we dit jaar dus missen. Het grootste gemis is nog dat we al meer dan 15 jaar bij “mijn Italiaanse moeder” Rossana presenteren en dat we het thuiskomen bij haar gaan missen. Maar ik ga er na de Salone, als we beiden tijd hebben en wat eigenlijk ook veel leuker is, sowieso langs. We gaan een presentatie met nieuwe objecten op een ander moment organiseren.

Piet Hein Eek bij Rossana Orlandi tijdens Salone del Mobile 2024. Foto: Marco Menghi

Dan krijgen we het misschien toch weer nog drukker en vult de orderportefeuille zich verder, wat ook wel weer een fijne gedachte is. (Lees vooral ook de blog over dit onderwerp, met een speciale extra alinea!)

Enfin, we laten op de Salone altijd zien wat we het jaar ervoor hebben gedaan en maken wat objecten voor de gelegenheid. En ook dit jaar hebben we het nodige gemaakt. We willen u dat niet onthouden dus hierbij een digitale presentatie want dat kan tegenwoordig ook!

Van zitzak naar luxe bank

Door de zitzakken aan elkaar te ritsen en armleuningen toe te voegen, is er opeens een best wel te gekke luxe bank ontstaan.

Een kruk gemaakt van biologisch plaatmateriaal

De kruk heb ik bedacht voor Simone van Es. Zij ontwikkelt biologisch plaatmateriaal van het gewas zonnekroon (Silphium perfoliatum), en met de eerste platen die uit de fabriek kwamen, hebben we een kruk gemaakt. Inmiddels zijn we door al het gedoe met de door mij zo verfoeide omgevingsdienst in de fabriek ook overgestapt op biologisch plaatmateriaal (dat is dus eigenlijk een positief effect van hun idiotie). De lijm die gebruikt wordt, is van bonen gemaakt. Verder is het, in tegenstelling tot de platen van Simone, best gewoon materiaal. Het is wel een mooie kruk met maar één ring, en hij is op een gekke manier als paren te stapelen. De structuren die ontstaan als je er een hoop op elkaar zet, zijn mooi.

Een klein luxe 40×40 bureautje

Een voorbeeld van een product in de richting waarin ons werk zich ontwikkelt: een 40×40 bureautje met uitdraaibare lade.

Het omgevingsdienst-dressoir

Hoe er uit een hele negatieve en frustrerende gebeurtenis iets moois ontstaat. De kast is een ode aan creativiteit en weldenkendheid, waarmee je willekeur en idiotie het hoofd kunt bieden.

Wat we niet gingen laten zien maar wel afgelopen jaar hebben gemaakt:

Baas en Eek

Ruim 30 en 20 jaar na hun afstuderen smelten Maarten (Baas) en ik (Eek) onze examens samen. Of beter gezegd: branden! Maarten zette met zijn examen klassiekers in de fik, en de verkoolde resten werden waardevoller dan de originelen. Nu heeft hij de Klassieke Sloophouten Kast, mijn eindexamenwerk, in de fik gezet. Van de oplage van drie is er, naast de twee artist proofs, nog één te koop.  

Eiken tafel waarbij het probleem van de kantoortafel is opgelost  

Omdat de planken dwars op de richting zitten en uitzetten en krimpen, leverde dit voor sommigen onacceptabele spleetjes en maatverschillen op (wij vonden het altijd wel mooi). Bij deze tafel is het probleem opgelost en allesbepalend voor het uiterlijk.  

Plantenbakken  

We hebben deze eenvoudige plantenbakken gemaakt omdat ze niet te verkrijgen waren. 

Vuilnisbak in aluminium of koper

Waarom zou je vuilnis niet in iets moois gooien? We maakten vuilnisbakken in koper en aluminium (roest niet en is goed schoon te maken).

Grepen

We hebben nog geen greep verkocht, maar ook deze, waarvan we dachten dat het een standaard greep was, bleek niet te verkrijgen. Dus maakten we hem zelf!

Wat we traditioneel op de valreep gingen maken, is bij tekeningen gebleven, waar we dus blij mee zijn. Zeker omdat ik mijn handen vol heb aan het Eindhoven Dakar-project. In plaats van racen van Parijs naar Dakar is het kunst, design en producten die op en neer gaan. Voordeel is dat we het allemaal niet zelf hoeven te maken. Op zaterdag 17 mei is de opening met de eerste kunst, door mij ontwikkelde producten en objecten die we in Dakar hebben gekocht. Het wordt een gecombineerde opening, want we maken van de gelegenheid gebruik om de tentoonstellingen van Marc Mulders, Studio RENS en de Spaanse kunstenaar José Maria te openen.

Over dat alles later meer! Maar zet het alvast in de agenda.

This post is also available in: EN