22-10-2019
Dertig jaar geleden bedacht en maakte ik voor mijn eindexamen aan de School voor Industriële Vormgeving (nu de Design Academy) in Eindhoven een serie sloophouten kasten. De kast met twee deuren boven en drie lades onder noemde ik maar gelijk ‘de klassieke sloophouten kast’. Ik dacht dat een meubel van sloophout al zo abnormaal was dat het verstandig was om te kiezen voor een antiek model met een klassieke indeling zoals iedereen die kent en die, zo lang als ik mij kon herinneren, bij mijn ouders in de huiskamer heeft gestaan.
Inmiddels is de klassieke kast een klassieker en heeft de kast, achteraf gezien, aan de basis gestaan van ons bedrijf. Wij produceren op kleine schaal unieke meubels en objecten in onze eigen werkplaats die over de hele wereld verkocht worden. Naast de houtwerkplaats hebben we ook een grote staalwerkplaats, een keramiekatelier, een spuiterij, een kartonnage- en printatelier en een stoffeerderij. We produceren praktisch alles wat we verkopen in ons eigen pand in Eindhoven.
De kast, gemaakt van sloophout, is eigenlijk volledig vanuit pragmatische overwegingen tot stand gekomen. Ik was student en had geen geld en het sloophout, dat ik heel mooi vond, kon ik voor niets krijgen. Later werd sloophout door mijn eigen toedoen duurder dan nieuw hout maar toen ik afstudeerde was het ideaal voor een student zonder budget. Ik kon het hout in de werkplaats op school bewerken en ik wist toen al dat ik voor mezelf wilde beginnen en dezelfde machines ging kopen en dat ik de kast dus later ook zou kunnen produceren.
In het sloophout zitten vaak schroeven, spijkers of ander metaal. Stukken van het hout zijn vaak onbruikbaar vanwege teer, lijm en/of verfresten en het is vaak getordeerd of beschadigd. Als het eenmaal klaar is voor productie is het hout door alle extra handelingen, erg duur geworden en nog steeds niet van hoge kwaliteit. Ik wilde voor de kast zoveel mogelijk sloophout gebruiken en zo min mogelijk last hebben van de inferieure kwaliteit ervan dus maakte ik frames (ook van sloophout) waarin het hout over de korte kant wordt bevestigd. Ook kleine en getordeerde stukken hout kunnen daardoor verwerkt worden. De frames houden het hout in bedwang Ik koos ervoor de binnenkant van de kasten naar buiten te laten komen waardoor er een soort geraamte ontstaat dat bekleed wordt met sloophout. Voordeel is niet alleen dat bijna al het hout gebruikt kan worden maar ook dat er met kleur en textuur gecomponeerd kan worden. Ik ontwierp scharnieren en de greep en maakte ze in de metaalwerkplaats op de academie. Toen wist ik nog niet dat we voor bijna al mijn ontwerpen speciaal het beslag zouden gaan maken.
Materiaal, techniek en ambacht zijn altijd het uitgangspunt voor mijn werk gebleven. Inmiddels realiseer ik me dat ik in bijna alles wat ik doe probeer om met wat er is iets (nieuws) te maken. Niet het nieuwe is het uitgangspunt maar juist het oude; hetgeen er al is. Dit heeft in zich dat we nooit heel erg onze best hoeven te doen om een geschikt materiaal of techniek bij en ontwerp te vinden want deze vormen het uitgangspunt. Deze werkwijze vormt denk ik een deel van het bestaansrecht van het bedrijf maar ondanks dat blijft het altijd een uitdaging om producten voor een redelijke prijs te maken.
Deze DDW vieren we het dertigjarig bestaan van de klassieke sloophouten kast. De kast was niet alleen het eerste meubel dat in de collectie kwam en vormde de basis voor het bedrijf zoals het nu is maar blijkt achteraf en misschien wel meer dan ooit symbool te staan voor mijn werkwijze. Daarom hebben we een speciale editie van dertig kasten gemaakt.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten