Bouwen in 2015

 

De belangrijkste ontwikkeling van het afgelopen jaar was misschien wel de vliegende start die we met het net opgerichte architectenbureau ‘Eek en Dekkers’ hebben gemaakt. Jaren gelden toen Iggie Dekkers bij ons kwam werken hadden we één project, en nu komen we al om in het werk. Dat ene project, het RAG-gebouw, is het afgelopen jaar opgeleverd. Het derde en laatste industriële gebouw wat bij ons op Strijp-R beschikbaar was mochten wij kopen en ontwikkelen. Dat hebben we gedaan met bouwbedrijf Van Gerven en met ondersteuning van Amvest. 

 

Het hele proces, van het eerste idee tot de oplevering, hebben we als gezamenlijke verantwoordelijkheid genomen. Dat klinkt logisch en dat is het ook. Voor ons dan want we zijn niet anders gewend dan het proces van idee tot aan de consument te bestieren. Maar nu Het RAG is opgeleverd zijn wij er ons meer dan ooit van bewust dat de traditionele bouwwereld misschien wel het beste voorbeeld van inefficiëntie door een overmatige organisatie is. Vaak wordt dit veroorzaakt door de onzekerheid die het ingewikkelde proces van bouwen met zich meebrengt. Als er een probleem of fout ontstaat wordt er een specialist aan het proces toegevoegd om het de volgende keer beter te doen, of wordt het proces opgeknipt. 

 

Maar de fouten ontstaan juist omdat er te veel schakels zijn en er geen generalisten zijn die het hele proces beheersen. De specialist zelf kan zijn werk best goed verstaan en nuttig zijn, maar door zijn deelverantwoordelijkheid wordt er weer een moment waarop het fout kan gaan aan het totale proces toegevoegd. En laat bouwen nu gekenmerkt worden door een veelheid van fouten en ironisch genoeg worden het er steeds meer in plaats van minder, juist door de pogingen fouten te vermijden. Angst is een belangrijke raadgever in het leven en misschien wel meer dan gemiddeld in de bouw. Het gaat immers om complexe processen waarin de angst voor het ongewisse ondragelijk lijkt (Voor degenen die dit een leuk onderwerp vinden – of twijfelen aan dit schijven – en van lezen houden zou ik het boek ‘Antifragiel’ van Nassim Taleb aanraden, deze alinea lijkt na het lezen van dat boek, hopelijk een stuk minder eigenwijs).

 

Enfin, wij doen het op onze manier en inmiddels is er dus al een gebouw opgeleverd. Begin dit jaar start renovatie van het RF-gebouw waar we met het RAG qua proces voorbij zijn gesneld. Over het RF-gebouw heb ik eerder ook al geschreven. Klik hier voor meer informatie over het RF-gebouw en andere bouwprojecten. 

 

 

 

We zijn in Woudsend aan de Iewal (Friesland) een boerderij aan het verbouwen tot een Bourgondische ontmoetingsplek waar de koeien en landbouwproducten uit de regio de hoofdrol vervullen. De opdrachtgever wil maar één ding: zijn liefde voor het plaatselijke voedsel overbrengen en omdat hij Fries is gaat het dus om Fries eten. Eerder was er een aanzet gedaan de boerderij de verbouwen. Alles wat er aan toegevoegd werd was stuitend lelijk en zonder enig respect voor de prachtige architectuur. Vooral de 9 meter hoge houten kap, met originele gebintconstructie, is indrukwekkend. In plaats van al het lelijke nieuwe weg te halen en in de boerderij in authentieke stijl te verbouwen, hebben we gekozen de staalconstructie te laten zitten en aan te passen. Midden in verdiepingsvloer komt een enorme vide waardoor de kap vanuit alle hoeken van het pand een onderdeel van de beleving zal zijn. De staalconstructie zelf zal volledig strak worden afgewerkt, waardoor oud, oud is en nieuw nieuw. Het nieuwe zorgt er voor dat het oude volledig tot haar recht komt. De uitkomst had hetzelfde kunnen zijn als we gewoon een goed plan hadden willen realiseren in een lege boerderij. De renovatie van de boerderij is inmiddels in volle gang. 

In Deventer mogen we de ambitie van de opdrachtgever, om iets voor de stad te betekenen, vormgeven. Het monumentale pand ‘De Drie haringen’ wordt verbouwt tot een bedrijfsverzamelgebouw voor startups, die daar enkele jaren voor niets mogen ondernemen. Ze krijgen zelfs een startkapitaal en begeleiding van een team van experts. Op de begane grond wordt een bakkerswinkel gevestigd die als ontmoetingsplek voor zowel de huurders als passanten zal dienen. Het zes verdiepingen tellende gebouw (inclusief twee vlieringen) zal een atrium krijgen die het gebouw verticaal doorsnijdt, waarbij de oude functie van het gebouw – een pakhuis voor haringen – met het wiel met kabels in de nok en met op elke verdieping en grote laaddeur voor iedereen zichtbaar is. Het atrium zorgt ervoor dat de bedrijven zichtbaar zijn en dat iedereen in contact kan staan met elkaar. Geen anoniem kantoorgebouw dus, maar een levendige ontmoetingsplek waar werken een onderdeel van het leven is.