Bouwen in 2015

03-10-2016

07-02-2016

Foto: Thomas Mayer

 

De belangrijkste ontwikkeling van het afgelopen jaar was misschien wel de vliegende start die we met het net opgerichte architectenbureau ‘Eek en Dekkers’ hebben gemaakt. Jaren gelden toen Iggie Dekkers bij ons kwam werken hadden we één project, en nu komen we al om in het werk. Dat ene project, het RAG-gebouw, is het afgelopen jaar opgeleverd. Het derde en laatste industriële gebouw wat bij ons op Strijp-R beschikbaar was mochten wij kopen en ontwikkelen. Dat hebben we gedaan met bouwbedrijf Van Gerven en met ondersteuning van Amvest. 

 
Het hele proces, van het eerste idee tot de oplevering, hebben we als gezamenlijke verantwoordelijkheid genomen. Dat klinkt logisch en dat is het ook. Voor ons dan want we zijn niet anders gewend dan het proces van idee tot aan de consument te bestieren. Maar nu Het RAG is opgeleverd zijn wij er ons meer dan ooit van bewust dat de traditionele bouwwereld misschien wel het beste voorbeeld van inefficiëntie door een overmatige organisatie is. Vaak wordt dit veroorzaakt door de onzekerheid die het ingewikkelde proces van bouwen met zich meebrengt. Als er een probleem of fout ontstaat wordt er een specialist aan het proces toegevoegd om het de volgende keer beter te doen, of wordt het proces opgeknipt. 
 
Maar de fouten ontstaan juist omdat er te veel schakels zijn en er geen generalisten zijn die het hele proces beheersen. De specialist zelf kan zijn werk best goed verstaan en nuttig zijn, maar door zijn deelverantwoordelijkheid wordt er weer een moment waarop het fout kan gaan aan het totale proces toegevoegd. En laat bouwen nu gekenmerkt worden door een veelheid van fouten en ironisch genoeg worden het er steeds meer in plaats van minder, juist door de pogingen fouten te vermijden. Angst is een belangrijke raadgever in het leven en misschien wel meer dan gemiddeld in de bouw. Het gaat immers om complexe processen waarin de angst voor het ongewisse ondragelijk lijkt (Voor degenen die dit een leuk onderwerp vinden – of twijfelen aan dit schijven – en van lezen houden zou ik het boek ‘Antifragiel’ van Nassim Taleb aanraden, deze alinea lijkt na het lezen van dat boek, hopelijk een stuk minder eigenwijs).
 
Enfin, wij doen het op onze manier en inmiddels is er dus al een gebouw opgeleverd. Begin dit jaar start renovatie van het RF-gebouw waar we met het RAG qua proces voorbij zijn gesneld. Over het RF-gebouw heb ik eerder ook al geschreven. Klik hier voor meer informatie over het RF-gebouw en andere bouwprojecten. 

 

 
Ik realiseerde me onlangs, vooral door de molen in Frankrijk dat mijn liefde voor ruïnes in de kern wordt veroorzaakt doordat een ruïne zowel het verleden als de toekomst in zich bergen. Je kan fantaseren hoe het is geweest en wat het kan worden. Het nieuwe is geen doel op zich maar een uitkomst van een proces waarbij er op zo pragmatisch mogelijke wijze, met respect voor wat er is en wat de mogelijkheden zijn, het best mogelijke resultaat wordt gerealiseerd. In die zin voel ik me als een doorgeefluik in de tijd tussen verleden en heden. Daarbij vertrouwen we erop dat wat logisch en bijna normaal is, vaak ook mooi is en dat wat veel moeite kost niet snel mooi kan zijn en meestal ook te duur is. Als iedereen iets bijzonders probeert te creëren en het ‘nieuwe’ het hoogst haalbare lijkt, is iets normaals maken opeens toch bijzonder. 
 
Die normale benadering heeft in korte tijd een hoop projecten opgeleverd
 

Foto: Thomas Mayer

 

We zijn in Woudsend aan de Iewal (Friesland) een boerderij aan het verbouwen tot een Bourgondische ontmoetingsplek waar de koeien en landbouwproducten uit de regio de hoofdrol vervullen. De opdrachtgever wil maar één ding: zijn liefde voor het plaatselijke voedsel overbrengen en omdat hij Fries is gaat het dus om Fries eten. Eerder was er een aanzet gedaan de boerderij de verbouwen. Alles wat er aan toegevoegd werd was stuitend lelijk en zonder enig respect voor de prachtige architectuur. Vooral de 9 meter hoge houten kap, met originele gebintconstructie, is indrukwekkend. In plaats van al het lelijke nieuwe weg te halen en in de boerderij in authentieke stijl te verbouwen, hebben we gekozen de staalconstructie te laten zitten en aan te passen. Midden in verdiepingsvloer komt een enorme vide waardoor de kap vanuit alle hoeken van het pand een onderdeel van de beleving zal zijn. De staalconstructie zelf zal volledig strak worden afgewerkt, waardoor oud, oud is en nieuw nieuw. Het nieuwe zorgt er voor dat het oude volledig tot haar recht komt. De uitkomst had hetzelfde kunnen zijn als we gewoon een goed plan hadden willen realiseren in een lege boerderij. De renovatie van de boerderij is inmiddels in volle gang. 

In Deventer mogen we de ambitie van de opdrachtgever, om iets voor de stad te betekenen, vormgeven. Het monumentale pand ‘De Drie haringen’ wordt verbouwt tot een bedrijfsverzamelgebouw voor startups, die daar enkele jaren voor niets mogen ondernemen. Ze krijgen zelfs een startkapitaal en begeleiding van een team van experts. Op de begane grond wordt een bakkerswinkel gevestigd die als ontmoetingsplek voor zowel de huurders als passanten zal dienen. Het zes verdiepingen tellende gebouw (inclusief twee vlieringen) zal een atrium krijgen die het gebouw verticaal doorsnijdt, waarbij de oude functie van het gebouw – een pakhuis voor haringen – met het wiel met kabels in de nok en met op elke verdieping en grote laaddeur voor iedereen zichtbaar is. Het atrium zorgt ervoor dat de bedrijven zichtbaar zijn en dat iedereen in contact kan staan met elkaar. Geen anoniem kantoorgebouw dus, maar een levendige ontmoetingsplek waar werken een onderdeel van het leven is.

 
We zijn ook nog bezig met enkele andere opdrachten. Het Goudsesingelgebouw (industriegebouw) in Rotterdam wordt weer een bedrijfsverzamelgebouw, ontwikkeld met een continu proces. Ook werken wij aan een nieuw luxe woonwijkje als uitbreiding van een VINEX-locatie in Berkel en Rodenrijs. Een ander project zijn de ‘ecolodges’ in de Biesbosch. Dit worden, als het lukt, vakantiewoningen gemaakt van blokken afvalpapier. Wij noemen ze zelf ‘blokkendoos afvalpapierwoningen’, maar dat is wellicht onbegrijpelijk, hoewel het precies is wat het is. Tenslotte zijn wij bezig met de het ontwerp van een fortwachterswoning in Uitgeest. Hiervoor hebben wij een bijzondere houtconstructie in gedachten, met een hopelijk waanzinnig resultaat. 
 
Waarschijnlijk mis ik nog wel een project maar het allergrootste project waar we nu mee bezig zijn is het TD-gebouw in Eindhoven. Enkele weken geleden kregen we de helft van het beste nieuws wat we konden krijgen, namelijk dat we met ons plan dat we samen met Amvest ingediend hebben bij de laatste twee partijen zitten. De gemeente wil in maart een definitieve beslissing nemen met welke partij ze verder wil. Op dit moment mogen we de plannen nog niet vrijgeven, alhoewel we binnenkort wel aan omwonenden en belanghebbenden zullen gaan presenteren. Dan zullen onze plannen ook bredere aandacht krijgen. Maar om te eindigen waarmee dit bericht begon. We gaan doen wat normaal is namelijk: bouwen en laten bouwen wat mensen willen in plaats teveel vooraf te bepalen.
 
Naarmate je meer op voorhand bepaalt, is de (statistische) kans groter dat je meer bouwt wat mensen niet willen. Zoals vroeger een oude kern of wijk in een stad zich op organische wijze door individueel opdrachtgeverschap ontwikkelde, gaat het TD gebouw met haar drie vleugels en het gebied er omheen een normale ontwikkeling doormaken die, ondanks dat het normaal is, nog nooit zo heeft plaatsgevonden. Het is logisch om niet weg te gooien, maar gebruik te maken van de bestaande mogelijkheden en juist te bouwen waar mensen graag willen wonen en werken. En zelfs de toekomstige bewoners en gebruikers daarbij actief te betrekken of hun eigen gang te laten gaan. 
 

<< terug naar nieuwsoverzicht

This post is also available in: EN

« Terug naar blogberichten
Laden...
Terug naar boven