Voor de derde keer hebben wij ons werk bij Rossana Orlandi gepresenteerd – een oase van authenticiteit, niet alleen tijdens de beurs, maar gewoon het hele jaar door. Niet alleen maar op verkoop gericht maar ook om ziel en zaligheid te tonen. Elke keer als ik terugkom uit Milaan ben ik uitzonderlijk gelukkig vanwege de ambiance persoonlijkheid en vriendschap. Het blijkt meer en meer te worden zoals ik het altijd gehoopt heb; verkoop in het buitenland op zeer persoonlijke wijze, waarbij ik heel dicht bij mezelf kan blijven en we kunnen blijven werken zoals we dat graag doen.
Dit jaar hebben we de kussentjes bank herontwikkeld en gebruik gemaakt van de stropdasstoffen die bij Rossana in overvloed aanwezig zijn. Ze heeft het pand gekocht inclusief voorraden en een deel van het personeel. Toen ik aan Beatrice, één van de dames, vroeg of de bank en de presentatie een deel van haar geschiedenis was, vertelde ze dat ze meer dan dertig jaar in de stropdassenfabriek had gewerkt en hoe blij ze was met de presentatie – de oude baas zou er geweldig trots op zijn.
Het proces is precies zoals ik graag en vaak werk. Het is een simpel verhaal voor iedereen herkenbaar, een samenwerking, en het maakt gebruik van unieke en kostbare materialen. Uniek, van nature in oplage beperkt en persoonlijk samen te stellen. Naast de bank hebben we ook nieuw buiten meubilair en keramiek gepresenteerd.
In verschillende gesprekken die ik voerde kwam de grote zorg naar voren met betrekking tot de enorme gekte die er op de markt ontstaan is rond producten van vormgevers die als kunst worden gepresenteerd. Zijn vormgevers de kunstenaars van nu popsterren? Worden hiermee de willekeurige prijzen worden gerechtvaardigd? En hoe herken je de kunstenaar tussen al die vormgevers die hun producten als kunst verkopen? Is het een garantie als een galerie in New York 30.000,- euro voor een object vraagt? Maakt hij een duurzame carrière? Is kwaliteit noodzakelijk voor duurzaamheid? Of is het allemaal onzin? Eén grote zeepbel, zoals we er al en paar rond de eeuwwisseling hebben zien knappen?
Voor mij staat één ding vast. Van al die vormgevers zijn er weinig of geen met het gedachtegoed van een kunstenaar (ik heb daar tot op heden in ieder geval niets van mee gekregen) de prijzen worden door publiciteit en marktgekte mogelijk gemaakt en gestimuleerd. Zekere goede investeringen zijn nog steeds – de Eamsen en Prouve’s van de toekomst. Om het in Nederland te houden, beter investeren in een prototype of eerste model van bijvoorbeeld Dick van Hoff dan een van een oplage van dertig van een ‘kunst-vormgever’. Overigens moet ik wel toegeven dat er altijd baas boven baas is, als je dan met recht geld wilt uitgeven, koop dan iets van Studio Job die was het eerst en doet het tenminste goed!
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten