Alles van geen waarde – Zelfportretten

13-08-2016

24-12-2013

Ontwerpen vanuit de mogelijkheden die er wel zijn

Steeds vormen het materiaal, de techniek en het ambacht het uitgangspunt voor mijn ontwerpen. Pas onlangs realiseerde ik me dat de kern van mijn manier van werken misschien nog beter te omschrijven valt als het ontwerpen vanuit de mogelijkheden zoals deze er wel zijn. Dat klinkt logisch maar de meeste ontwerpen (niet die van mij) komen tot stand vanuit de wens iets nieuws te maken. Waardoor haast als vanzelfsprekend op zoek gegaan wordt naar nieuwe technieken materialen en toepassingen en voorbijgegaan wordt aan bestaande. Het ultieme genoegen wat ik er in schep om met beschikbare machines, materialen en technieken de meest voor de hand liggende en eenvoudige, maar toch nieuwe ontwerpen te maken, heeft een grote hoeveelheid objecten opgeleverd waarin respect voor de gebruikte materialen de hoofdrol speelt.Ā 

Het afvalproject waarbij de onverteerbare conclusie dat afval vaak geen afval is maar tot afval Ā verwordt omdat arbeid zo duur is, werd de inspiratie voor een reeks ā€œafvalproductenā€. Elk van de producten is vervaardigd van productierestanten. Onlangs is het concept en de gedachte verder op de spits gedreven en maken we zelfs van het afval van de afvalproducten weer nieuwe producten (de 40×40-collectie). Ā Ā 
Ā 
40x40
Ā 
Alles van geen waarde
Ā 
Is de climax of de apotheose dan steeds maar kleiner en unieker gaan? Van nog waardelozer materiaal met nog meer arbeid objecten maken? Ā Los van de producten die het oplevert voegt het wezenlijk niet veel toe. Jarenlang heeft de gedachte door mijn hoofd gespeeld dat ik van afval, geen productierestanten maar echt afval, beelden wilde maken. Bustes, klassieke beelden zoals de Romeinen die al maakten en die welhaast de grootst mogelijke waarde vertegenwoordigen. Ā Geen restanten maar afval, afval dat door iedereen gewoon wordt weggegooid. Ā Dopjes, cartridges, Ā jerrycans, blikken. Eigenlijk alles van geen waarde. Door van afval een klassieke vorm van kunst te Ā maken wordt de grootst mogelijke waardevermeerdering gerealiseerd, wordt er van niets iets heel waardevols gemaakt. Het materiaal wat voor mij altijd het uitgangspunt heeft gevormd wordt letterlijk op een Ā voetstuk geplaatst en je zou kunnen stellen dat het eigenlijke uitgangspunt ā€œhet creĆ«ren met wat wel voorhanden isā€ op de spits wordt gedreven. Ā  Ā 
Ā 
Ā  Ā Ā 
Ā  Ā Ā 
Ā 
Zelfportretten
Ā 

Het meest confronterende is nog dat de beelden je onverbiddelijk laten zien hoeveel wij Ā weggooien. Want mijn en ons afval zijn in zekere zin Ā zelfportretten waarin het afval waarmee ik me omring en wat ik produceer het uitganspunt vormt. Ā De beelden de Werkplaatsman, de Thuisman en de Vakantieman hebben met wisselend succes reeds het licht gezien. Er zullen binnenkort nog meer mannen volgen.Ā 

Proces

Eerdere pogingen om met hulp van anderen de bustes te maken strandden allemaal jammerlijk. Maar onlangs lukte het. Ā Steeds bleek het voor degenen die voor mij aan de beelden werkten onmogelijk te accepteren dat afval echt afval is en dat het louter door het te stapelen tot een beeld verword. Net als bij bakstenen: elke baksteen op zich is niets, met elkaar vormen ze een muur en de muren vormen samen het gebouw. De architect denkt na over de wijze van metselen, de samenhang van de muren, maar de baksteen zelf blijft altijd van ondergeschikt belang. Hoe moeilijk bleek het om niet die ton te plaatsen die al bijna een oog of neus vormde en hoe snel verpieterde het beeld dan tot een sculptuur gemaakt door een metselaar. De bustes moesten zijn zoals de gebouwen van een architect, met gloriĆ«rend afval in een ondergeschikte rol.Ā 
Ā 

Klik hier voor meer beeldmateriaal.

<< terug naar nieuwsoverzicht

This post is also available in: EN

« Terug naar blogberichten
Laden...
Terug naar boven