Alles in één week

Presentatie Design Academy

Ook dit jaar mochten we samen met Petra Janssen van Studio Boot weer de inrichting voor de Design Academy verzorgen. Vorig jaar hadden we al bedacht dat we voor hetzelfde concept wilden kiezen. We konden dan het bouwsysteem hergebruiken en waar nodig uitbreiden. Juist door niet opnieuw alles te gaan ontwerpen en uitvoeren maar door her te gebruiken wordt het zonneklaar dat het niet gaat om het ontwerp van de tentoonstelling maar om het tentoongestelde, wat van meet af aan ons uitgangspunt is geweest. Daarnaast hoef je geen materialen weg te gooien en verspil je geen energie, wat normaal is, maar niet in tentoonstellingsland.

Omdat er bijna anderhalf keer zoveel projecten waren en we een complete winkel en restaurant wilden toevoegen aan het door ons aangekochte gebouw, bleef het een hele uitdaging. Op één enkel punt na is het allemaal volgens plan ingericht. Zo’n plan is overigens een draaiboek met een oplossing per student, werkstuk en functie er wordt dus enorm veel informatie verzameld en uitgewisseld. Tijdens zo’n proces hebben we best wel eens de neiging te klagen over de gebrekkige organisatie (die overigens dit jaar alweer beter was), maar als je bedenkt dat een opleiding op dit niveau presenteert, dan kan je tot slot alleen maar heel positief zijn. Het werk van de studenten was net als altijd overweldigend goed, wat het allemaal des te leuker maakt om aan de presentatie te werken.   

Polemiek

Alweer een tijd geleden werd ik gevraagd door de Stichting Bushalte van Rietveld in navolging van een reeks van Eindhovense creatieven iets met dit erfgoed te doen. Doelstelling van de stichting is het object in stand- en onder de aandacht te houden. We hebben de meest extreme en baldadige stunts bedacht – het was in de tijd dat er met regelmaat een shovel-machinist op pad ging om zijn ongeluk te betuigen. Wij dachten door het huisje in te pakken en er op te schrijven: “Vanwege de angst voor terroristische aanslagen heeft de gemeente Eindhoven besloten haar meest kostbare erfgoed te beschermen”, een vrij mild voorstel te doen maar helaas was dit voor de gemeente toch te opruiend. Het leuke is dat de afwijzing weer in de krant kwam en tot een heuse polemiek leidde (een kleintje maar), die toch nog de beoogde aandacht heeft gecreëerd.

Het huisje is nu ingepakt in een constructie van zware balken voorzien van een  ingefreeste  tekst “ hier staat het huisje van Rietveld” Dat wat zo vanzelfsprekend in het straatbeeld is en hierdoor niet meer opvalt is nu ingepakt en vraagt de aandacht. Wat staat daar normaal dan? Alles bij elkaar hebben we toch wel alle doelen bereikt en het houten blok is nog mooi ook in het straatbeeld.

Trots/de cirkel rond.

Vrijdag 24 oktober, het is een spannende dag, ‘s middags gaan we eindelijk het voorlopige koopcontract ondertekenen. Na een noodkreet kregen we een gesprek met de wethouder van economische zaken, waar volstrekt onduidelijk werd waarom de vergunning en vrijstellingsprocedure was vastgelopen. Er werd besloten deze dan maar versneld door te zetten. Nog tijdens de Dutch Design Week wilde we tot ondertekening over gaan. Bij de gemeente is er vervolgens enorm hard gewerkt. De documenten kwamen net op tijd uit de printer gerold om deze op de persconferentie, waar nauwelijks pers was, door burgemeester Rob van Gijzel aan ons te laten overhandigen.

Het is ook een dag van gemengde gevoelens.  Joke van der Heijden belde ‘s morgens op dat Martin (Visser) is overleden. Wij kennen Martin en Joke al lang. Achttien jaar geleden bracht ik met Jeanine een theepot (deel van haar examen werk) naar Martin en Joke. Zij hadden iets van Jeanine gekocht en we waren zo trots als een pauw. Zelden of nooit heeft een ontmoeting zoveel indruk op ons gemaakt. Martin vroeg, was geïnteresseerd maar vertelde zelf weinig tot niets maar liet ons vertellen. Toen we weggingen wist hij nog meer en wij waren niets wijzer geworden. Ik meen dat het een kenmerkend verhaal is, Martin was oprecht geïnteresseerd in de wereld om hem heen en in staat om deze te doorgronden op een wijze die je maar zelden meemaakt.  Deze kwaliteit heeft hem tot een van de grootste ontwerpers en verzamelaars van onze tijd gemaakt. Voor mij is hij altijd een voorbeeld geweest.

Joke belde niet op om te vertellen dat Martin was overleden, Martin was een voorbeeld op afstand,  maar om te vragen of ik zijn kist wilde ontwerpen en maken. Het doorbladeren van de  “doodskistcatalogi” bracht alleen maar wanhoop. Dus aan mij de vraag een kist te ontwerpen en maken en maandagochtend om half twaalf te leveren. 

Ik dacht meteen aan een prachtige oude partij eikenhout, grijs verweerd en doorleefd. Het verweerde oppervlak naar buiten maar van binnen netjes geschaafd en geschuurd en zelf voorzien van een kleur, roze dacht ik. Joke dacht oranje maar vond roze misschien wel mooier, we hebben het roze uit de Rietveld kasten bij hun thuis genomen. Een kist bedenken is één maar wie gaat deze in het weekeinde maken? Ik ben niet alleen trots dat ik deze opdracht heb gekregen maar ook op Joost dat hij op Zaterdag en Zondag de kist gemaakt heeft.

This post is also available in: EN