Samen met een aantal andere ontwerpers werd ik gevraagd om vier kamers in te richten voor de Hogere Hotelschool in Maastricht. Een school, dus moest, of mocht, het experimenteel zijn voor de leerlingen en de gasten die hier als proefkonijn fungeren. Vanmiddag was ik in het hotel om in de grijze kamer gefotografeerd te worden. Omdat alles grijs is in deze kamer worden foto’s bijna surrealistische schilderijen en zat als het ware ik in mijn eigen schilderij.
De rondgang langs alle kamers was verrassend: ik dacht dat wij ons best hadden gedaan, maar eigenlijk hebben alle ontwerpers een maximale inspanning geleverd. Gelukkig maar, want ik voelde me van tevoren een beetje een schlemiel; er al van uit gaande dat we weer veel te veel gedaan hadden.
Ik heb dus een grijze kamer bedacht waar naar aanleiding van de kleur van het beddengoed alles in dezelfde kleur is geverfd. Een bonte verzameling spullen van zolder, uit de eigen collectie, en van de kringloop (dat doet Jeannine dan) – alles in de kamer in één kleur. Met als resultaat een idioot surrealistisch effect.
De drie andere kamers kregen ieder een eigen thema, een alles-in-één-object, één modulair systeem en een familieslaapkamer. Het alles-in-één-object staat als één ding in de ruimte, maar zou in elke andere willekeurige ruimte geplaatst kunnen worden. Het modulaire systeem van roestvrijstalen vierkante buizen, opgevuld met panelen, kan ook overal opgebouwd worden, maar in dit geval kan het geheel juist wel worden aangepast aan de ruimte. En de familiekamer van sloophout met een extra stapelbed om het ongemak van een hotelbezoek met (kleine) kinderen te verzachten.
Om te starten was het project een drama vanwege de enorme hoeveelheid oeverloze communicatie. Wat mij betreft kun je beter een beetje vertrouwen hebben en gewoon beginnen, maar het eindresultaat is echt bijzonder. Een hotel vol kamers waar weet ik hoeveel ontwerpers hun uiterste best voor gedaan hebben.
Fotografie: Thomas Mayer
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten