Naar de beurs ga je om furore te maken, om je als merk te profileren en vooral om niet onder te doen voor anderen. Elk jaar is het weer teleurstellend als andere ontwerpers je volgens bezoekers en journalisten met hun presentaties de loef afsteken. De afgelopen jaren kwamen we steeds met monumentale werken. Twee jaar geleden de oudelampenkapjeslamp, een soort reuze kroonluchter, en vorig jaar met de enorme balken- en buizenmeubelen.
De woeste en onzekere tijden van het verbouwen, verhuizen en opstarten maken langzaam maar zeker plaats voor rustigere meer reflectieve tijden. Van de reststukken van de enorme balkenbanken hebben we een doosje-in-een-doosje-in-een-doosje gemaakt. Van lomp groot naar piepklein dus. Het is maar waar je mee wilt opvallen. De doosjes zou je als metafoor voor mijn manier van werken kunnen zien; met zo min mogelijk energie en materiaal zoveel mogelijk product maken.
Vorig jaar verkochten we direct een aantal van de enorme objecten. Waarschijnlijk omdat deze door de beperkte hoeveelheid materiaal in een kleinere oplage gemaakt worden, dat vinden mensen leuk. Nu hebben we (nog) niets verkocht. Maar wat steeds nadrukkelijker blijkt is dat we ons bestaansrecht ontlenen aan de producten die toegankelijk zijn en vooral heel lang in de collectie zitten. Gelukkig sponsorde Wehkamp.nl het terras buiten en maakten de lampen van Lotty Lindeman boven onze tafels de show echt compleet. Zo maakten we toch nog een beetje furore.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten