Het is een behoorlijke eer als je gevraagd wordt voor het ontwerpen van kistjes voor Ruinart, het oudste champagnemerk ter wereld (1729). Zij was de eerste die de steengroeven, diep onder de grond bij Reims, gebruikte om haar wijnen te laten rijpen, de eerste die de oude bolle fles weer in ere herstelde en de eerste die eind achttiende eeuw de flessen in houten kisten verstuurde. Die bolvormige fles was oorspronkelijk noodzakelijk omdat de gewone flessen de druk van de bubbels niet aankonden. Zodra rechte flessen voldeden, maakten alle champagnehuizen gebruik van deze revolutionaire mogelijkheid.
Vanuit dit historische besef kreeg ik de opdracht om nieuwe houten kisten te ontwerpen. Overigens past de opdracht ook in de traditie van Ruinart om met kunstenaars te werken. In 1895 werd er voor het eerst een dergelijke verbintenis aangegaan. Omdat het om grote aantallen zou gaan, hoopte ik erop dat we ze niet zelf hoefden te maken. Maar al snel bleek dat de kistjes toch echt van sloophout en perfect afgewerkt moesten worden, waarmee het duidelijk werd dat we een volledig in eigen huis geproduceerd product zouden krijgen. Over het maken ervan, de enorme inspanningen die er geleverd zijn en de problemen die we gekend hebben, zou ik een leerzaam boek kunnen schrijven.
Voor de vorm van het kistje diende de vorm van de fles als uitgangspunt. Als er grote hoeveelheden opgeslagen en getransporteerd moeten worden, is het zonde om lucht te transporteren. Dus maakten we het kistje zo strak mogelijk om de fles. Dit resulteerde in een piramide-achtige vorm die, om en om, heel compact te stapelen is. De vorm heeft ook veel weg van de stenen, waar vroeger bogen boven deuren en, in het groot, bruggen van gemaakt werden. Boogjes, cirkels, wielen, hele torens, of een levensgrote boog zoals de Arc de Triomphe (om maar in het Franse te blijven)…, ik zag het helemaal voor me.
Het kistje was als een bouwsteen, net als de stenen uit de groeves van Ruinart. Het ontwerp bleef niet alleen bij dat ene houten kistje, maar mondde uit in een volledige, van historie doorspekte, campagne. Hier ontspon zich een ‘ingewikkeld’ verhaal, dat gelukkig resulteerde in een order; Ruinart bestelde een gigantische hoeveelheid kistjes in een aantal varianten en manshoge bouwstenen voor het maken van allerlei opstellingen, waaronder mijn gefantaseerde metershoge ‘Arc de Triomphe’.
Op 28 maart ging de campagne officieel van start met de presentatie van de kistjes, de kleine bogen en de enorme installatie. Nu mocht er eindelijk ruchtbaarheid aan gegeven worden. De presentatie was niet op de meest onbeduidende plek in Parijs; La Galerie Courbe in het Grand Palais, een ruimte waar tot op heden alleen Chanel en Yves Saint Laurent gebruik van mochten maken.
Ik kan me voorstellen dat u denkt: al dat gedoe voor een beetje champagne? Dat kritische gevoel wankelt al onder de zorg waarmee het product wordt omkleed en de smaak die zich, zonder kenner te zijn, onderscheidt. En mocht dat nog niet genoeg zijn, probeer maar eens iets negatiefs over Ruinart in Frankrijk te zeggen. Het kent ook nog eens miljoenen beschermheren en dames. Kortom, het is al met al een hele belevenis die binnenkort ook in ons restaurant valt te beleven.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten