De maakindustrie verdwijnt. We kopen, consumeren en vinden dat wát we kopen onder onze voorwaarden en naar ons genoegen gemaakt en geleverd moet worden. Meestal is de maker anoniem en schikt zich alleen al door die anonimiteit als vanzelf in de rol van willoze leverancier. Ook als er direct contact bestaat tussen de maker en de koper wordt er vanuit gegaan dat de maker meegaat in de voorwaarden van de koper. Vaak gaan er maanden of zelfs jaren van wikken en wegen, tekenen en overpeinzen aan een bestelling of opdracht vooraf.
Architecten, ontwerpers, winkeliers of tussenhandelaren verdienen een bedrag voor hun advies, dat is hun werk. Dat doen ze gedegen en nemen daar dus de tijd voor. Vervolgens wordt de opdracht gegeven en omdat de beslissing is genomen denkt men dat niets meer in de weg staat om het gevraagde liefst morgen nog geleverd te krijgen. Wat schijnbaar uit het oog verloren wordt is dat het maken van een product veel meer werk is dan het bedenken ervan. Het is zelfs soms zo gek dat wij dreigementen krijgen van adviseurs die aangeven dat de opdrachtgever overweegt om kosten in rekening te brengen omdat het te lang duurt.
Het schrijven van die brief of mail wordt vervolgens gedeclareerd bij diezelfde opdrachtgever, dubbele pech voor de opdrachtgever dus. Die partijen die tussen de consument en de maker in zitten verdienen alleen maar omdat er iets gemaakt wordt. Ik zeg wel eens gekscherend tegen ons voltallige kantoorpersoneel dat, als ze niet echt nodig waren, ze allemaal op straat zouden staan of in de werkplaats zouden moeten werken. Oftewel, ze zijn met zovelen als noodzakelijk om te zorgen dat wat we maken daadwerkelijk bij de klant arriveert.
Dat we bijna geen maakindustrie meer hebben krijgt vaak aandacht, maar dat we door zonder begrip te consumeren ook geen maakmentaliteit meer hebben, vond ik wel een nieuwe gedachte. Alles wat we willen hebben, kunnen we kopen van het geld dat we verdienen, zonder daarbij in acht te nemen dat er toch echt iets voor gedaan moet worden.
Momenteel hebben wij lange levertijden omdat het verschrikkelijk druk is. Doordat het vaak om unieke projecten gaat, is het moeilijk om een inschatting te maken qua kosten en verloop. Daarnaast wordt er tijdens het proces vaak nog van alles verandert waardoor voorspellen een al helemaal niet al te zinvolle bezigheid vormt. Het grappige is dat de reden om bij ons te kopen voor een groot deel bepaald lijkt door de behoefte om niet anoniem en gedachteloos te kopen. Vervolgens blijkt soms dat het proces er een is van zelfverkozen zelfkastijding, namelijk van geduld en wachten en begrip tonen en hopen dat de spullen er toch nog voor de kerst komen (om maar eens een vrij onbenullig leverargument te noemen waar praktisch de hele wereld van vindt dat het heel plausibel klinkt). Wij maken zoveel, zo hard en zo goed als we kunnen, en dat heeft meestal meer voeten in de aarde dan we zelf hadden kunnen bedenken.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten