In Basel zijn de stands zo duur en willen de klanten zulke exclusiviteit dat de producten ook duur moeten zijn. Een ander kleurtje of pootje en vervolgens zeggen dat het een beperkte oplage is maakt het mogelijk om de noodzakelijke hogere prijs te vragen. Merkwaardig systeem is dat; de hoge prijzen voor de stands, de behoefte aan exclusiviteit en de daarbij behorende hoge prijzen voor de producten creëren op die wijze een soort nep exclusiviteit waar iedereen zich prima bij voelt en waar eigenlijk ook niemand meer uit kan stappen. Want dan blijken de investeringen die je gedaan hebt opeens niet rendabel.
Bij ons wordt de oplage bepaald door de hoeveelheid materiaal en, zoals altijd, wordt de prijs aan de hand van de kosten berekend. Te goedkoop was het, maar we hebben het gewoon gedaan en als het een beetje meezit verkopen we voldoende om het ook voor Rossana Orlandi (onze galeriehouder) al tijdens de beurs een succes te laten zijn. Het leuke is dat de oude ontwerpen van Prouvé en Rietveld en van veel andere grote ontwerpers die juist voor de gewone markt en voor een zo groot mogelijk publiek bedoeld waren nu het meeste waard blijken te zijn.
Zou de tijd zo veranderd zijn? Of is het op de langere termijn nog steeds het slimst om prototypes, eerste modellen of zelfs gewone producten te kopen van goede ontwerpers en merken? Neemt niet weg dat het allerbelangrijkst is dat als je al iets aanschaft je daar zelf gewoon happy mee moet zijn of het nu goed- of duurkoop is.
Klik hier voor de catalogus.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten