In het werk van Olaf Mooij (1958) speelt het gebruik van reeds bestaande vormen en objecten een belangrijke rol. Deze bestaande vormen en objecten inspireren en sturen hem in een bepaalde richting.
Olaf Mooij ziet de auto als een rijke bron voor de verbeelding, zo beschouwt hij de auto als een levend wezen die een levenscyclus, van geboorte tot de terugkeer tot stof, doormaakt. Begrijpelijk is het dan dat het hoofdbestanddeel van deze vormen auto-onderdelen zowel in ware grootte of als speelgoedmaat zijn.
Het gebruik van auto-onderdelen resulteert in een serie werken ‘Relics of a Bygone Era’ waarin de auto nog maar nauwelijks herkenbaar aanwezig is. Soms nog net herkenbaar, geabstraheerd tot een contour, een profiel of een doorsnede. Deze werken zijn uitgevoerd in combinatie met een diversiteit aan materialen als polyester, rubber, hout, giethars of papier-maché – allen materialen die gemeen hebben dat ze de beelden tactiel maken.
Elk beeld is een auto in staat van metamorfose, een auto-vel, een auto-spermatozoïde, een auto-ei een auto-fossiel, een auto-skelet enz. Wat zich op het eerste gezicht laat aanzien als een embryo op sterk water is een auto in staat van wording met een staart als een kikkervisje of spermatozoïde.
Het eerste autokunstwerk dat Olaf Mooij maakte was de DJ Mobile 2005. Uit dit werk is er parallel aan de levenscyclus-werken een serie geluidsobjecten ontstaan waarbij ook weer gebruik is gemaakt van bestaande vormen en objecten. De Soundsystems worden vaak ingezet op festivals als: Down The Rabbit Hole en Pukkelpop (B) maar worden zelden als objecten geëxposeerd dat terwijl de levenscycluswerken zeer regelmatig worden tentoongesteld.
In deze tentoonstelling zijn deze twee werelden naast elkaar te zien.
Voor het actuele aanbod in de Van Abbevitrine, klik hier.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten