Sjimmie Veenhuis

Sjimmie Veenhuis (1984) maakt installaties waarin hij bestaande materialen in hun oorspronkelijke vorm gebruikt. Door het herinterpreteren van concrete en herkenbare beeldelementen van het materiaal zelf wordt de werking van de inhoudelijke vervreemding ten opzichte van onze directe omgeving waarneembaar.

De installaties die Sjimmie Veenhuis maakt ontstaan vanuit logische keuzes die voortvloeien uit de eigenschappen die de materialen van zichzelf hebben. Deze eigenschappen vormen eveneens een dwingend kader en hebben hierdoor direct invloed op de mogelijkheden die er zijn en het uiteindelijke beeld.

Door het ontdoen van de individuele functionaliteit van een object en door deze objecten samen te voegen, wordt er een nieuw beeld gecreëerd. Zonder dat de individuele bouwstenen fysiek worden aangetast blijft hun primaire functionaliteit hiermee tegelijkertijd intact. Het werk van Sjimmie Veenhuis biedt hierdoor een vorm van reflectie op de dualiteit van verschijningsvormen, waarin de betekenis van individuele objecten wordt omgebogen.

De vanzelfsprekendheid die onze directe omgeving lijkt te hebben, ligt ten grondslag aan de vragen die Sjimmie Veenhuis stelt in zijn werk: hoe zien wij de wereld en hoe geven wij deze vorm? Hoe snel wennen wij aan een verschijningsvorm? Welke mogelijkheden bieden materialen nog meer, naast de vorm waarin we ze aantreffen? Hoe gaan zij een interactie aan buiten de te verwachten context?

Fotografie: Ruud Balk