DDW 2022
Het is altijd maar de vraag wat er wel gaat lukken! Wanneer besluit je wat niet afgemaakt zal worden? Wat zullen onze gasten wel niet denken als ze naar de wc gaan en ontdekken dat het nog niet eens geschilderd is of omhoogkijken en zien dat de wanden zomaar ergens ophouden en maar ten dele geschilderd zijn. De lijst van wat we niet af hebben, is eindeloos. Gelukkig is wat we wel af hebben ook echt de moeite waard. Iemand die van plannen houdt en niet tegen teleurstellingen kan, zou bij ons in korte tijd overspannen raken.
Waarom ik zo vaak en graag schrijf over wat niet lukt en soms de indruk geef dat het allemaal wel erg zwaar is, komt volgens mij niet omdat ik specifiek negatief ben, maar meer omdat de meeste mensen de neiging hebben de boel rooskleuriger voor te stellen dan dat de werkelijkheid is. Ik heb bedacht dat ik zoveel mogelijk blijf bij hoe het werkelijk is. Het moment dat iets af is, is het hoogtepunt van een maakproces. Hoe langer dat moment achter je ligt, hoe minder bijzonder het is. Ik denk dat dat voor zowel de maker als de toeschouwer geldt. Dan doen wij eigenlijk best slim, want onze plek “het pand” is in een organisch proces van voortdurende veranderingen. Er is altijd van alles net af, maar er wordt ook altijd aan van alles gewerkt. Dit jaar spannen we de kroon. Er is meer niet af en er staat meer in de steigers dan ooit! Echt de moeite waard om te komen kijken dus!
Het restaurant
Het restaurant is volledig verbouwd met nieuwe puien naar het straatje (bijna af), toiletten (nog niet geverfd), wanden (nog niet allemaal tot aan het plafond), de lange eiken tafel in een afgesloten ruimte (nog niet dicht), verlichting, (nog niet overal) en een tochtportaal dat we wel af proberen te krijgen. Het meubilair is een mengelmoes van wat we nog hadden. De volgende keer hebben we het speciaal ontworpen meubilair waarschijnlijk wel af! Toch lijkt het een geslaagde actie te worden, want het wordt een prachtig restaurant! In het restaurant is wel een grote presentatie van Atelier van Asseldonk en van Studio Boot te zien. Het restaurant is kleiner, maar blijkt toch meer mogelijkheden te bieden!
Nieuwe collectie en ontwerpen
We laten op de DDW altijd zien wat we het jaar ervoor hebben gemaakt, dus ook wat we tijdens de Salone bij Rossana Orlandi presenteren. Je zou zeggen, dat is het makkelijkste deel, maar we laten altijd alles achter bij Rossana. We hebben dus nog een wijnrek laten laseren, maar de tijd ontbrak om het aan het begin van de DDW af te hebben, dus dat komt in de loop van de week. De wijnrek bar gaan we niet nog een keer maken en is dus alleen in Milaan te bewonderen. Er wordt, met nog twee dagen te gaan, hard gewerkt aan de stalen keuken. Heel misschien kunnen we deze zaterdag in de showroom zetten. Dit keer is hij uitgewerkt als een product dat we vaker kunnen maken.
De messing oude lampenkapjeslamp hebben we voor de tweede keer gemaakt en hangt in de zwarte ruimte die helemaal op zijn kop is gezet. Verderop in de showroom staat een spiksplinternieuwe eiken keuken. De “pop up production store” die we voor Merci in Parijs hebben gemaakt, wordt weer opgebouwd, dus wie weet wordt er zelfs in de showroom gewerkt. Eigenlijk is dat wel zeker, want het meest chique en bewerkelijke product van dit jaar is een geponste aluminium gaas keuken die volledig betegeld zal worden. De tekeningen zijn gemaakt, er zijn al duizenden tegeltjes klaar, maar het frame moet nog geponst, gevouwen, en in elkaar gezet worden. De keuken wordt een performance, want we gaan hem in de showroom in elkaar zetten!
Gelukkig maken we niet alles zelf. Het Japanse merk Ciqi heeft me gevraagd zonnebrillen te ontwerpen. Een paar maanden geleden zijn ze geïntroduceerd in Tokyo. De brillen zijn een soort van modern klassiek en hebben weer een ander scharnier dan normaal, maar eigenlijk best logisch. Voor hetzelfde geld waren alle brilscharnieren zo!
