14-01-2021
Als er iets is wat mij duidelijk wordt bij het schrijven van deze stukjes is het dat ik eigenlijk maar wat doe. Of liever gezegd, dat mijn manier van werken is dat het plan dat wordt gemaakt verandert aan de hand van de mogelijkheden en noodzakelijkheden die zich gaandeweg het proces aandienen. Eigenlijk heel logisch want dan krijg je meer voor minder. Ik denk dat de meeste mensen plannen meer vooropstellen dan ik. Bij mij verandert alles altijd tot op het laatst mogelijke moment. Dit levert vaak veel en mooie resultaten maar ook een hoop stress op, vooral bij mensen die van duidelijkheid houden.
In de eerste plannen voor het hotel zou de oude karakteristieke grote goederenlift gewoon blijven zitten. Met alle nadelen van dien: de eerste winkelverdieping en showroom waren niet bereikbaar met de lift en ‘s avonds moesten de gasten in de Wonderkamer via de nooduitgang van het trappenhuis sluipdoor-kruipdoor naar de lift; niet bepaald een entree met grandeur. En als je hem dan eindelijk gevonden had en erin stond dan was de kans op een storing eigenlijk iets te groot. Maar de beslissing om de lift toch te vervangen werd er een onder dwang! Het bleek bijna onmogelijk om de oude lift door de keuring te loodsen en de kosten voor het opknappen waren bijna net zo hoog als een nieuwe en dit was op de langere termijn sowieso voordeliger.
We krijgen nu een normale lift, veel sneller, kleiner en betrouwbaarder dan de oude. Hij neemt dus ook veel minder plaats in. Op de begane grond blijft er voldoende ruimte over om naast de lift een mooie entree voor het hotel te maken. Onze gasten kunnen, wanneer de winkel gesloten is (als deze open is ook trouwens), door een echte entree naar binnen. De entree is ongeveer zes meter hoog en de liftschacht is in deze ruimte van glas. Je kijkt van buiten door de entree naar de winkel op zowel de begane grond als op de eerste verdieping. ’s Avonds gaan de glazen deuren van de winkel dicht en is het hotel alleen via de eigen entree bereikbaar. Het wordt een spectaculaire binnenkomst!
Daarboven, op de verdiepingen van de lobby en de hotelkamers, gebruiken we de overgebleven ruimte in de schacht voor techniek en opslag. Zeeën van ruimte daar! Als kers op de taart kregen we nog een cadeautje. De oude lift was niet alleen veel groter maar de techniek ervan was ook nogal robuust. Hiervoor heeft Philips 70 jaar geleden bovenop het gebouw een ruimte gemaakt van 7 bij 5 bij 3 meter; bijna een appartement. De techniek van de nieuwe lift zit vooral tegen de muur, is veel compacter en heeft maar beperkte ruimte nodig. Het paste in de hoogte net niet dus moest er een gat in het dak komen. Maar de lift komt nu tot aan de vierde verdieping!
Op de vierde verdieping komt een bar met een panoramisch uitzicht, want we maken er een paar extra ramen in en er komt een dakterras. Het uitzicht is indrukwekkend. Aan de ene kant kijk je over de bossen van het landgoed ‘De Wielewaal’ van wijlen Frits Philips en het Philips-De Jongh Wandelpark en aan de andere kant zie je Eindhoven liggen; Strijp-S, het stadscentrum en het Evoluon (dat is eigenlijk vlakbij). En het dakterras wordt ook nog eens uit de wind gehouden door het liftgebouwtje dat nu dus een bar wordt.
Voor de sfeer in de lobby en bar heb ik ‘Afrikaans-Emanuelle’ in gedachten: veel planten groene, verf, warmte, misschien wel rotan en elk geval ook veel Afrikaanse en zwarte muziek. Voor de bar wordt het thema Afrikaans-elektronica. De muziek die de basis vormt voor zowel de afspeellijst voor de lobby als de bar is van Orchestra Baobab, een Senegalese band die haar naam ontleent aan club Baobab in de hoofdstad Dakar waar ze meer dan 50 jaar geleden als huisorkest zijn begonnen. Ik wilde de bar in eerste instantie ‘Dakar’ noemen, naar de stad van club Baobab, en alleen maar Afrikaanse muziek draaien. Niemand vond de naam een goed idee en toen bedacht ik dat ‘Dakbar’ bijna hetzelfde klinkt en goed past in het rijtje van friet, restaurant, lobby, etc.
We krijgen dus en DAKBAR op de vierde verdieping deze is (straks) open voor de hotelgasten maar ook voor mensen die weten dat we een dakbar hebben. We denken er ook over om de bar te verhuren. Het relatief kleine hotel krijgt zo al met al een grootstedelijke allure!
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten