Tokihiro Sato – Foto’s als beeldhouwwerken

Meer dan een jaar geleden slaagde mijn oudste dochter Lieve voor haar examen. Zij mocht samen met mij op reis naar elke gewenste bestemming. Zo belandden we in Japan. Ze was namelijk geïnfecteerd door onze enthousiaste verhalen. Uiteindelijk werd het toch een zakenreis waarbij we dealers, fabrikanten en andere relaties hebben bezocht. Lieve concludeerde dat ze mijn beroep maar afschuwelijk vindt. Dat gezeur over een montuur van een bril terwijl er al zoveel brillen zijn vond ze volstrekt zinloos. Ze ontdekte wel, bijna tegen haar zin, dat ze het zakelijke gedeelte en dan vooral de besprekingen wel interessant vond. Wat we vervolgens vooral gedaan hebben, naast fantastisch eten, is dagen achtereen rondgelopen in Osaka, Kyoto en Tokyo. Ik geloof dat ik toen kilo’s ben afgevallen. 

 

Op een van onze tochten kwamen we in het Tokyo Metropolitan Museum of Photography en daar zagen we het licht, het licht van Tokihiro Sato. De fascinerende, bloedmooie lichtlandschappen zijn bijna gebeeldhouwd. Tokihiro fotografeert dan ook niet zomaar, maar maakt zijn foto’s. Hij maakt optische opstellingen waarbij er een foto ontstaat door lichtfysische effecten. Toen ik hoorde dat Tokihiro van oorsprong beeldhouwer is begreep ik opeens dat zijn foto’s dat ook zijn. Het werk wordt niet alleen gemaakt, maar de fotograaf is er zelf in aanwezig. Hij is degene die zwemt in zee en met een spiegeltje licht naar de cameraopstelling reflecteert, of die in het bos rondloopt om er een sprookjesbos van te maken. Het zijn dus continu sporen van de kunstenaar of de mens in het landschap aanwezig – een thema zo oud als de weg naar Rome.

 

Lieve was ook totaal overdonderd door het werk. Het was het mooiste wat ze had gezien, op een echt sprookjesbos na dan. En toen we terug kwamen met onze verhalen, heeft Merel het onmogelijke mogelijk gemaakt en geregeld dat Tokihiro met zijn werk voor het eerst sinds tijden weer te zien is in Europa. Zondag aanstaande is de opening en Tokihiro Sato is er ook!