Eenvoud siert de mens en levert vaak mooie en eenvoudige producten op, die veelal ook nog betaalbaar zijn. Eenvoud was noodzakelijk toen ik de presentatie voor de Design Academy bedacht en later het permanente meubilair voor het Glasmuseum in Leerdam. Dat eenvoudig construeren met multiplex stroken en platen opende een hele wereld vol mogelijkheden. Je kan er bijna mee bouwen en omdat de details eenvoudig zijn is het mogelijk een ongelooflijke hoeveelheid details bij elkaar te laten komen – toch nog gecompliceerd, heel gecompliceerd. Zo ingewikkeld dat Joost, een van onze beste krachten, in plaats van om alles van tevoren te doorgronden maar begonnen is met het uitvoeren van stukjes net zoals je puzzelt dus.
Ik had de smaak wel te pakken van de eenvoudige, maar zeer gecompliceerde constructies. Toen ik de vraag kreeg om een tegelkast te ontwerpen, bedacht ik een frame waar je van alle kanten de lades in kan schuiven. Net als jaren geleden ontwerpt en maakt Jeannine de tegels. De opdrachtgever leek wel ingefluisterd te zijn, want het was exact het juiste moment om weer samen aan het werk te gaan. Na jaren van kinderen, luiers, snotneuzen, op halen en wegbrengen, huiswerk en voorlezen is de zin en de tijd er weer om in het atelier aan de slag te gaan. De frames zijn bijna af en binnenkort komen er tegels uit de nieuwe mallen.
Het leuke is dat we deze objecten, het waren allemaal unica, maakten er toen praktisch niemand unieke stukken maakte. Later is er een soort “dure unieke stukken wedloop” ontstaan, die onlangs door de crisis voor velen abrupt ten einde is gekomen. Het is nu toch wat minder het moment om met ‘glamorous pieces‘ te komen aanzetten. Voor ons is dit reden om de draad weer op te pakken en een soort ‘state of our art’ op te maken. Hetzelfde als toen, maar in alle opzichten jaren verder.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten