We zijn op weg naar de DDW met nog maar 5 weken te gaan, dus begint het zoals altijd behoorlijk spannend te worden. We moeten aan nog heel wat beginnen en nog heel veel afmaken. Dat is niet omdat we stil hebben gezeten en of geen nieuwe objecten en projecten hebben gerealiseerd. In tegendeel; we hebben heel veel nieuws te presenteren. Het zijn echter niet alleen, of misschien wel vooral niet, alleen meubels die we presenteren. Meer dan ooit hebben we aan het totaal gewerkt. Het totaal is het gebouw en de mensen die er werken en we ontvangen. Het maken van objecten en bouwen doen we vanaf het allereerste begin. Je zou kunnen zeggen dat het gebouw de hardware is en de mensen de software. De software komt veel preciezer en is veel kwetsbaarder. In ons geval maken we met de software de hardware, oftewel we creëren zelf de omgeving waarin we werken en gasten ontvangen. Het presenteren van deze omgeving en de mensen die erin werken, is dit jaar misschien wel belangrijker dan ooit. Voor het eerst sinds jaren lijkt het erop dat we ook in de horeca een team hebben waar je mee voor de dag kan komen. Op dit moment is het nog best gecompliceerd, maar het vertrouwen is er omdat we leuke, goede en vooral gemotiveerde mensen hebben. Erling (de chef) werkt zich een slag in het rond!
We zijn de hele DDW open met de verschillende restaurants (Grand Café, Friet, Lobby en Dakbar.) Voor elk van de plekken hebben we een plan, maar we gaan ook een paar hele bijzondere events organiseren. In het Grand Café aan de oude Kantinetafel organiseren we elke dag een aanschuifdiner voor € 25 per persoon (ex drank). Het doel is vooral de manier waarop we koken te laten zien. De essentie is dat de ingrediënten centraal staan en we dus vrijwel uitsluitend werken met biologische producten van boeren en ambachtsmensen uit de regio. We zijn bezig om groentes, waterbuffels, kazen en de boeren zelf in het proces van boer tot bord te portretteren. Deze portretten zullen tijdens het diner getoond worden.
Het meest spectaculaire diner gaan we op vrijdag en zaterdag in de werkplaats organiseren. De tafel waarop we jaren geleden dansend eindigden, komt weer terug. Dit keer gaan Erling en Merlijn Amaro, van restaurant Bitter in Rotterdam, samenwerken en zorgen we voor livemuziek en een dj zodat we weer dansend op de tafel kunnen eindigen.
De bouwploeg heeft een heel aantal ateliers afgemaakt waarvan er een paar al verhuurd zijn, maar we maken er ook een paar casco af om aan exposanten ter beschikking te stellen. Het pand nadert langzaam maar zeker haar voltooiing en het wordt steeds meer de moeite waard ons te bezoeken. Aan het eindeloze investeren lijkt een einde te komen, althans, voor hoelang het duurt. Ik moet zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven sterk de behoefte heb om even helemaal niet te investeren, maar ook dit jaar is er weer een hoop veranderd en te zien.
Dan hebben we naast een grote hoeveelheid exposanten die hun werk door het hele pand tentoonstellen ook ons eigen nieuwe werk. Op volgorde van waarschijnlijkheid een opsomming:
- We krijgen de Stalhoutkast die we tijdens de Salone bij Rossana Orlandi presenteerden terug. Dat klinkt net alsof het geen succes was, maar dat is niet waar en we zijn enorm blij de exceptionele “state of the art” kast te tonen.
- We maken twee 90×90 Afval Afval fauteuils (broer en zus staan nog in Milaan).
- Nieuwe staande gezaagd glas lampobjecten. (Op zich veelbelovend, maar vooralsnog is alleen mijn tekening af)
- Een oude ramenkasten stapeling is wat het woord al zegt; een grote hoeveelheid houten boxen met oude ramen als deur die als een installatie in de ruimte gestapeld kan worden.
- De strandstoel van buis en stof is een remake van een product dat eigenlijk veel succesvoller had moeten zijn dan zijn veel gammelere houten broertjes en zusjes. We gaan hem (waarschijnlijk tevergeefs) nieuw leven inblazen.
- De 40×40 garderobekast en kapstok hadden we nog niet en zijn wat speelser dan voorgaande 40×40 objecten die eigenlijk zonder uitzondering mooi zijn geworden. Dat gepuzzel met (40×40) sloophouten blokjes was eigenlijk best een goed idee.
- Onze verkoopafdeling (dat is Nard) dacht dat het verstandig was om 3 tegelkasten te presenteren. Dit vooral omdat ze voor ons doen uiterst succesvol zijn.
- De jerrycan installatie lamp is een soort vervolg op “de petflessen lamp” waar we er precies geen één van verkocht hebben, dus deze lamp wordt juist niet vanwege het succes van zijn voorganger gemaakt. Het is meer de hoop dat de aanhouder wint!
- En als laatste en dus zeer onwaarschijnlijk dat we het gaan tonen en al helemaal verkopen, de nieuwe dubbele kandelaar geïnspireerd op de “Eenmallamp.” Dit keer één mal, twee kandelaars en stapelbaar. De kans is misschien groter dan ik denk, want er zitten twee uiterst gemotiveerde, slimme, handige en leuke studenten op!
Dat is dan het laatste wat ik wil melden. Ook dit jaar weer is, wat de uitkomst ook zal zijn en wat er ook mis zal gaan, wat er wel lukt een prestatie van alle mensen die bij ons werken en zo ongelooflijk hun best doen.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten