Omdat we met het Glasmuseum op een hele leuke manier een groot en creatief project aan het realiseren zijn en omdat Arnout Visser zo’n verschrikkelijke leuke vent is, moest ik haast wel ‘ja’ zeggen op de vraag om in het kader van een uitwisseling met Afrikaanse glasblazers en glasblazers van de glasblazerij in Leerdam, glasobjecten te maken.
Momenteel is het een beetje druk. Omdat de crisis ons links heeft laat liggen en we veel opdrachten hebben naast de drukte rond om de sloop- en bouwactiviteiten aan ons nieuwe pand. Hoe het met onze avonturen in het nieuwe pand gaat kunt u maandelijks in de Eigenhuis & Interieur lezen, waar ik een column probeer vol te schrijven, wat nog best moeilijk is.
Dus ik kwam aangekondigd te laat, maar moest gelukkig toch nog wachten. Bovendien hadden ze nog voldoende te doen. Ik was zonder ontwerp, maar met plan afgereisd. Is het mogelijk om verschillende blazers het glas in en tegen elkaar aan te laten blazen? Dat had ik nog wel even gevraagd. Dat kon, maar nu zat ik te wachten totdat ze allemaal vrijkwamen. De eerste vaas met drie blazers en daarna nog 3 vazen met 4 blazers – het was een spektakel.
Niemand van de aanwezigen had dit ooit gedaan of gezien. Totaal niet te ontwerpen en volledig afhankelijk van de kunde van de blazers en de gang van het proces en een paar aanwijzingen van mij. De resultaten die er uit zijn gekomen zijn net zo spectaculair als het proces. Het is nog wel spannend, want we hebben het allemaal niet goed kunnen bekijken. De vazen staan nu nog in de oven om langzaam af te koelen, zodat ze hopelijk niet kapot gaan.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten