Op de een of andere manier rolt de bal steeds voor mijn voeten. Dat heeft de afgelopen gekke jaren de meest uiteenlopende ervaringen opgeleverd. Sinds de oorlog ben ik eigenlijk best bedrukt omdat ik het niet goed van me af kan zetten. Tot mijn schaamte moet ik ook erkennen dat het de eerste dagen veel alles omvattender was dan het nu is, terwijl de ramp alleen maar groter is geworden.
Stel uit Kiev
Vrienden van ons ontvingen de dag voordat de oorlog begon een jong stel uit Kiev. Ze kunnen nu niet meer terug en over enkele dagen is de ruimte verhuurd aan andere gasten. Mijn vriendin Steef vroeg of we in plaats van in twee huizen wonen, niet tijdelijk in één huis kunnen wonen?
We gaan dus bij Steef wonen en het stel kan in mijn huisje. Superfijn om “helpen” op een presenteerblad aangeboden te krijgen. Afgelopen week hebben we afgesproken om het huisje te laten zien. Het is nog niet af en heel erg klein dus maakte ik me een beetje zorgen of ze het wel fijn zouden vinden, maar ze leken blij en we hebben daarna ook nog iets gedronken. We voelden ons een beetje bezwaard om de hele tijd over de oorlog te praten maar ze konden er zelf niet over ophouden. Het gekke is dat je zou denken dat we op het nieuws bijna volledig geïnformeerd worden. Dat bleek niet het geval.
Het stel vertelde dat ze verwacht hadden dat de Russen door heel veel mensen in Oekraïne met open armen ontvangen zouden worden maar dat ze hun eigen ramen in hebben gegooid door te beginnen met het bombarderen. Het sentiment van het pro Russische deel van de bevolking keerde als een blad aan de boom om en ze werden net zo anti-Russisch als de rest. Het grootste deel van de Oekraïners vonden dat hun eigen president zich na de verkiezingen als een clown gedroeg maar inmiddels staat iedereen pal achter hem. Het meest extreme verhaal wat ze vertelden was over twee van hun nichtjes die in Kiev (en ik meen Odessa) woonden. Ze zaten in schuilkelders omdat er gebombardeerd werd. Ze belden met hun moeder die in de Krim woont en vertelden dat ze gebombardeerd werden. Hun moeder antwoordde dat dat niet waar is en dat het om Oekraïense propaganda gaat.
Hulpactie
Ik vertelde dat we van plan zijn een weekendomzet van het restaurant aan Oekraïne te geven en vroeg hoe we dat het beste konden doen. Mijn zorg is een beetje dat gasten weten dat alles wat ze betalen écht bij het goede doel komt en dat het ook het juiste goede doel is. Ze vertelden dat een donatie aan de Nationale Bank van Oekraïne het meest eenvoudig en doeltreffend is. De bank heeft rekeningnummers opengesteld waarop je een donatie kan doen. We hebben toch wat onderzoek gedaan en inmiddels een organisatie in Eindhoven gevonden (Samen voor Eindhoven) die nauw samenwerkt met de Oekraïense hulporganisatie East Europe Foundation (EEF) voor The Shelter Project. Samen voor Eindhoven is onze lokale partij die ervoor zorgt dat wat onze gasten komend weekend van zaterdag 26 t/m zondag 27 maart betalen in het restaurant, direct op de juiste rekening terecht komt in Oekraïne.
Ik heb ook nog wel gedacht of zo’n actie op de een of andere manier verkeerd kan vallen (behalve misschien bij sommige Russen). Gelukkig was iedereen positief en nadat we tot deze actie besloten hadden kreeg ik op een goed moment de vraag wat wij eigenlijk voor Oekraïne doen. Ik was een beetje geïrriteerd; alsof er niet genoeg redenen zijn om niet te doneren en het een verplichting is. Ik kon gelukkig op de wat tendentieuze vraag wel het gewenste antwoord geven; we gaan iets doen!
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten