Eindelijk weer een prijs. De eerste keer dat ik een prijs heb gewonnen was voor de sloophouten kasten in 1990. Daarna heb ik de meest uiteenlopende ontwerpen in allerlei verschillende materialen gemaakt maar nooit meer viel mij de eer van een prijs te beurt. Er was nep sloophout voor nodig om er weer één op te strijken. Nu niet in Utrecht maar in New York, het centrum van de wereld. Enige progressie hebben we dus toch wel geboekt. Nu zou ik uit mezelf dit soort zaken niet aan de grote klok hangen, maar de producent van het behang heeft er meer dan alleen ziel en zaligheid ingestopt. Toch blijft het een soort van Clint Eastwood gevoel; een Oscar krijgen voor lang niet je beste film als troostprijs na grootse daden uit het verleden. Gelukkig zitten wij nog midden in het leven.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten