Laatst bedacht ik me dat er maar weinig veranderd is sinds het paasontbijt in 1993 toen Jeannine het uitproestte, haar eten over mijn tekening, omdat ik vertelde dat ik een reclamecampagne ging beginnen. Een reclamecampagne terwijl we bijna elke dag bij haar ouders gingen eten vanwege geld- en tijdgebrek. Ik verdiende toen geloof ik min één gulden per uur. Ik was namelijk op het idee gekomen dat de woonbladen, die toen als bosjes uit de grond schoten, een probleem hadden: ze hadden geen vulling. Dus als ik een hoop nieuwe producten zou ontwikkelen en maken, exact wat ik leuk vind om te doen, zouden ze vanzelf hun weg naar ons vinden. Enkele maanden later prijkten tal van onze producten op interieurpagina’s en sindsdien is het eigenlijk nooit meer veranderd.
Een tijd daarna, toen ik niet meer zo’n leuke jonge ontwerper was, vonden ze bij de bladen dat ik eigenlijk ook advertenties moest zetten aangezien we zoveel redactionele aandacht kregen. Ons antwoord was steevast dat wij ons geld, in plaats van het in reclame te stoppen, besteedden aan nieuwe producten waar we vervolgens weer reclame mee genereerden. Logisch: doen wat je leuk vindt en goed kan is in ieders belang en wij houden er een collectie aan over.
We zitten inmiddels ruim een jaar in ons nieuwe pand – wat overigens nog lang niet klaar is – en hebben er al onze energie, talenten, expertise en ons geld ingestopt. Een investering zou je zeggen, zo’n pand, maar het is veel meer dan dat. Wederom is de aandacht overweldigend en meer dan ooit zorgen we voor de inhoud van bladen, magazines en zelfs kranten, dit keer over de hele wereld. Nu levert aandacht vaak pas op de langere termijn iets op maar als je de waarde van de pagina’s zou optellen zou het goed kunnen zijn dat we het pand zo ongeveer voor niets hebben (de hypotheek en aflossing hangt wel net als bij ieder ander als een molensteen om ons nek). Bovendien sorteert het sneller dan gedacht effect. Nog nooit hebben we zoveel opdrachten gehad vanuit de hele wereld, Nederland en nu zelfs ook gewoon uit Eindhoven – op ons eigen terrein.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten