Afgelopen zondag hadden we de opening van de tentoonstelling van Jan van der Ploeg. Misschien wel de mooiste tot op heden. Meer dan 4500 uitnodigingen hebben we per e-mail verstuurd en er kwamen nog geen 50 mensen op af. Gelukkig blijken familie en vrienden iets betrouwbaarder, maar goed, het bleef een teleurstellende score.
Een vergelijkbare teleurstelling hadden we ooit in 2006, toen we ons boek uitgaven. Wij dachten dat, als we eenmaal een boek hadden gemaakt en ongeveer 500 unieke bezoekers per dag op onze website kregen, we dan toch minstens elke dag aan één van die bezoekers een boek zouden moeten kunnen verkopen. Elk van die bezoekers is immers op de één of andere wijze geïnteresseerd. Dat bleek geenszins het geval, het record was één boek per week.
Maar of dat nu allemaal zo erg is, daar ben ik nog niet over uit, want de mensen die wel zijn gekomen waren bijzonder geïnteresseerd en hebben op hun gemak naar de ‘Wonderwall’ van Jan van der Ploeg kunnen kijken. Bovendien heeft bij ons tot op heden eigenlijk maar één marketingprincipe echt goed gewerkt: de mond tot mond reclame. We hopen erop dat de mensen die wél bij ons zijn geweest tegen iedereen vertellen dat ze toch wel iets heel bijzonders hebben gezien en meegemaakt.
Gelukkig zijn we de komende periode een aantal zondagen en avonden open om de enorme drukte, die ons (als we de redenatie doortrekken) te wachten staat, het hoofd te bieden. Of zal het wederom een teleurstelling worden?
Als een “Don Quichot” doen wat je leuk en belangrijk vindt is ons motto en dat mondt dus zo nu en dan uit in een teleurstelling maar vaak ook wel in een opsteker. Dat is belangrijk want mocht hetgeen we doen niet succesvol blijken te zijn, dan hebben we in elk geval een hoop plezier gehad. Dat klinkt logisch maar als je het omkeert krijg je wat menigeen overkomt: als je niet doet wat je leuk vindt en daarmee je geld verdient, kan het zijn dat je bij succes de rest van je leven dingen doet die je niet leuk vindt. Dan ben je dus, ondanks je succes, mooi in de aap gelogeerd. En “Don Quichots” hebben de neiging in de prijzen te vallen en dat is me deze week ten deel gevallen.
Maandagavond zijn de Woon Awards uitgereikt, een soort mix tussen de Champions League, Het Gouden Kalf en de Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs, als je het cultuur en media gehalte op één hoop veegt dan. Maar dan natuurlijk wel van een heel ander (minder) kaliber. In plaats van vormgever had ik beter een voetballende en acterende fotograaf kunnen worden. Ik werd “woonprofessional” van het jaar en we hebben nóg een ijzer in het vuur want ik ben ook voorgedragen voor de Rotterdam designprijs. Deze prijs wordt volgend jaar uitgereikt (er mag gestemd worden). Dat gedoe met prijzen leidt in elk geval af van de dagelijkse beslommeringen waar we momenteel eigenlijk ook niet al te veel over te klagen hebben.
Klik hier voor meer informatie over de tenstoonstelling van Jan van der Ploeg.
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten