04-03-2020
Voor het eerst in 2018 hebben we tijdens de Dutch Design Week een aantal diners met Sergio Herman in de werkplaats georganiseerd. Deze waren, net als de laatste editie, onvergetelijk. Maar hier gaat dit stukje niet over. Tijdens deze diners werkten voor het eerst met Jeroen, hij is een soort culinaire-organisator-duizendpoot en handig in alle opzichten. In ieder geval zo handig dat hij uiteindelijk als enige iets aan de diners wist over te houden. Althans, zo lijkt het.
Jeroen bracht ons in contact met Bob Goevaers die op dat moment druk bezig was en nog steeds is met de herontwikkeling van Strijp-T het voormalig naast Strijp-R gelegen Philips-industrieterrein. En zo ook het oude Philips-glaslaboratorium. Jeroen vroeg of we langs wilden komen om alle rotzooi, die anders weg zou worden gegooid, mee te nemen. Glas in vele soorten, vormen en maten namen we mee en op de valreep bedachten we nog dat we dan ook de glaszaagmachine mee moesten nemen. Bob vond dit prima. Zoveel kreeg hij er toch niet voor als hij hem zelf zou verkopen en als wij er blij mee waren en iets terug wilden doen was het OK (dit is vanuit mijn eigen perspectief geredeneerd).
Weer terug op Strijp-R hadden we een schat in huis die nog ontgonnen moest worden. We begonnen te zagen, wat in eerste instantie nog vrij ingewikkeld bleek. De eerste zaagproeven gingen dan ook allemaal mis en wat er wel lukte koste vrij veel tijd. Uiteindelijk besloot Roos (mijn dochter en inmiddels onze meesterglaszager) het telefoonnummer dat op de zaagmachine stond te bellen. Zowaar bleek er iemand aan de ander kant van de lijn te zitten. Niet veel later kwam hij langs en hij gaf ons, naast hele nuttige instructies, een zaagblad dat wel geschikt was om met de machine glas te zagen. We konden dus glas zagen!
Toen kregen we van Bob via Jeroen, of hoe het ook gelopen is, de vraag of we de boardroom van het nieuwe pand van Goevaers op Strijp-T wilden inrichten. De basis voor het lichtontwerp zijn glazen buizen uit het glaslaboratorium die we op maat hebben gezaagd en aan de stalen hijsbalk constructie hebben bevestigd.
Fotografie: Thomas Mayer
Al met al is het een productontwikkelingswonder want alles is eigenlijk, én precies zoals bedacht, in één keer goed gegaan terwijl het om talloze redenen verkeerd had kunnen gaan!
> (opens in a new tab)”>Meer informatie over het Goevaers-project op Strijp-T>>
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten