05-12-2020
Het is maar de vraag of het slim is om je in plaats van je te concentreren op waar je echt goed in bent juist van alles te doen. Nu heb ik vanaf het allereerste begin mezelf het hele proces van idee tot consument toegeëigend. Iets wat toen al niet normaal was en wat de nodige fronsende wenkbrauwen veroorzaakte. Inmiddels wordt die generalistische aanpak me vergeven, al was het maar omdat het relatief succesvol is gebleken.
Ik dacht: ‘van idee tot consument’, daar hoort ook een complete beleving bij? Dus openden we een winkel, galerie en restaurant toen we tien jaar geleden ons pand betrokken. Dat is me inmiddels ook vergeven. Maar nu, om de ervaring nog completer te maken, moest er een hotel bij waar dan ook weer kritiek op is. Logisch, want daar heb ik echt geen verstand van maar ik kan nog wel een beetje schermen met resultaten van anderen uit het verleden.
Zoals Philips in haar hoogtijdagen toen ze juist niet specialiseerden en heel opportunistisch van wc-bril, deurklink tot elektronica maakten en er zelfs ook een drogisterijketen en fruittuin op nahielden. Ik noem het onroerend goed niet maar ons pand is gebouwd door Philips en ik denk dat Philips met onroerend goed best goed heeft geboerd. Sir Terence Conran is misschien wel een beter voorbeeld. Hij was ontwerper, bedenker en oprichter van Habitat en The Conran Shop maar ook eigenaar van een groot aantal restaurants en hotels over de hele wereld; een imperium kan je wel zeggen.
Ik hoef niet perse een imperium maar ik wil wel een plek creëren waar onze gasten zich aan een niet-virtuele wereld kunnen laven. Een echte fabriek met echte mensen waar echte spullen worden gemaakt, verkocht, waar je kunt eten (koken is ook ambacht) en binnenkort ook kunt slapen. Van dat laatste heb ik dus geen verstand, behalve dat ik best veel gereisd heb en behoorlijk goed weet wat een beleving bij ons zou moeten betekenen.
Enige tijd geleden werd ik uitgenodigd voor een etentje bij Maarten Baas waar hij relaties uitnodigde aan wie hij mogelijk iets kon hebben. Ik mocht erbij zijn omdat mijn vriendin goed bevriend is met Maarten. (Dit stukje is niet 100% waar, zoals wat ik normaal schrijf wel is, maar toch wel een heel eind in de richting.) Jacco de rechter- en linkerhand van Sergio Herman was er ook. Sergio zelf had zich laten verontschuldigen. We hadden het over het hotel en hoe weinig ik er eigenlijk vanaf wist. Hij kwam met een briljant idee: ‘waarom bel je de Hotelschool in Maastricht niet? Zij hebben studenten en die hebben er wel verstand van’. Ik vond het een heel goed idee maar dacht gelijk hoe het in godsnaam mogelijk is dat ik daar zelf niet aan gedacht had?
Tien jaar geleden hebben we voor het studentenhotel van de Hotelschool in Maastricht vier kamers gemaakt en nog steeds heb ik regelmatig contact met ze. Dom of niet, ik heb ze de dag erop gelijk gebeld en een project van studenten was snel geregeld. We hebben nu ook nog een stagiaire bij ons werken die omdat het hotel nog niet klaar is nog langer aan de voorbereiding ervan werkt. De studenten doen een onderzoek naar ons ‘gekke’ hotel dat binnenkort gaat openen en waardoor we er zelf in één keer een stuk meer verstand van krijgen! Onderdeel van dat onderzoek is een enquête.
De bouw vordert best gestaag maar voor mijn gevoel gaat alles veel te traag. Ik had gehoopt in deze fase te kunnen opschieten maar ook het spuit klaar maken van de wanden en kamers kost veel meer tijd dan ik had verwacht. Het is wel een magisch moment omdat na het spuiten er voor het eerst een ‘af’-gevoel ontstaat. ‘Hotel-grijs’ is nu in negen van de dertien kamers aangebracht en we zijn een heel eind met de badkamer van Kamer 13. Omdat de sloper verhinderd was is de lift nogmaals uitgesteld. We gaan de lift nu pas begin januari plaatsen. Voor een strakke planning moet je dus in elk geval niet bij ons zijn! Voor een heerlijk hotel straks wel!
This post is also available in: EN
« Terug naar blogberichten