HOTEL BLOG 15: Hotel Corona

10-01-2022

10-01-2022

Afgelopen weken ben ik verschillende keren begonnen aan hotel blog 15 maar steeds verzande ik in corona gedoe. De laatste keer dat het bijna zover was wilde ik een punt maken voor familie en vrienden die niet gevaccineerd zijn. Voor mij kwam het in de kern samen toen ik bij mijn zus was, die vanuit solidariteitsoverwegingen vóór vaccineren is. Ze is op dit moment druk bezig om er een veel ergere ziekte dan corona onder te krijgen. Alleen haar dochter heeft zich laten vaccineren, twee zoons gaan het al maanden “morgen” doen en de middelste zoon is tegen vaccineren en raakt daar steeds zekerder over. Haar kinderen zijn volwassen maar wonen nog allemaal thuis. Mijn zus is heel principieel maar houdt van haar kinderen en de discussie wordt niet op de spits gedreven. Het is zowel gek als fijn hoe principes wijken voor familie en vrienden. Mensen dwingen werkt averechts en tegen mensen zijn die anders denken is destructief. Ik kwam tot de conclusie dat ik tegen mensen ben die tegen mensen zijn.

Maar goed, dat is dus geen onderwerp voor deze blog. Toch zijn de Corona ontwikkelingen wel aanleiding tot schrijven. Ik werk namelijk al een tijd aan een boekje, genaamd “Hotel Corona”. Aan de hand van de titel zou je denken dat het over Corona gaat of het hotel. In feite gaat het over de periode waarin we het hotel hebben gebouwd, welke samen leek te vallen met de Coronapandemie. Mijn verwachting was dat we open zouden gaan als alles achter de rug zou zijn. Dat bleek niet het geval. Sterker nog, naast de horeca zijn nu zelfs de winkels dicht en mag er alleen geslapen en gedineerd worden op de kamers. We doen natuurlijk ons best om daar een feest van te maken. Het is een soort “honger maakt rauwe bonen zoet luxe”: Lekker in bad, een filmpje kijken in een fijn bed… Je bent toch eventjes de deur uit en je kan het nog met vrienden doen ook! Jammer genoeg is Nederland deze keer het strengste land en loopt het nog geen storm. We blijven optimistisch plannen maken en communiceren zo veel dat bijna iedereen er doodmoe van wordt.

Photograph: Nick Bookelaar

Voordat we feestelijk zouden opengaan, moesten we alweer sluiten. Onderdeel van de bouwplannen is de verbouwing van het restaurant. Het restaurant behoudt hetzelfde aantal zitplaatsen maar wordt half zo groot waardoor we nog 9 ateliers bij kunnen maken. Creëren en bouwen is altijd heerlijk maar lijkt nu wel het beste medicijn tegen moedeloosheid. Er kan dus nog een hoofdstuk aan het boekje worden toegevoegd.

Hopelijk zijn we net als de vorige keer precies op tijd klaar met de verbouwing van het restaurant zodat we het samen met het hotel met een daverend feest kunnen openen. We gaan eten, drinken, praten, zingen en dansen!

Grand Café van Piet Hein Eek

Ik mag dan kritisch zijn over de praktische kant van het beleid en het schijnbaar volledig ontbreken van psychologische overwegingen, ik ben wél heel gelukkig dat ik in Nederland woon waar zoveel mensen níet doen wat de overheid wil maar waar diezelfde overheid wel enorm veel geld heeft voor steunmaatregelen. Hoewel de steun voor sommigen niet toereikend is en anderen er niet voor in aanmerking komen, is het voor ons genoeg om overeind te blijven. De productie lijkt na een lange periode van neergang met het diepte punt aan het begin van de crisis vleugeltjes te hebben gekregen. En daar gaat het boekje vooral over; de enorme verandering die we met zijn allen hebben bewerkstelligd. Een verandering waar de mensen om mij heen en ik zelf niet in geloofden maar die, misschien wel geholpen door corona, gelukt lijkt te zijn.

Kortom: het is een barre tijd maar mijn zus wordt beter, vrienden blijven vrienden (gevaccineerd of niet) en met het bedrijf komen we sterker uit de strijd dan we hadden durven hopen. Wanneer we terugkijken zullen we zien dat het meeviel, al was het maar omdat het inmiddels veel slechter of beter gaat. Dan kan je net zo goed nu ook genieten van het leven!

<< back to blog posts

 

 

This post is also available in: EN

« Terug naar blogberichten
Laden...
Terug naar boven