De belangrijkste ontwikkeling van het afgelopen jaar was misschien wel de vliegende start die we met het net opgerichte architectenbureau hebben gemaakt. Jaren gelden toen Iggie Dekkers bij ons kwam werken hadden we één project, en nu komen we al om in het werk. Dat ene project, het RAG-gebouw, is het afgelopen jaar opgeleverd. Het derde en laatste industriële gebouw wat bij ons op Strijp-R beschikbaar was mochten wij kopen en ontwikkelen. Dat hebben we gedaan met bouwbedrijf Van Gerven en met ondersteuning van Amvest. Het hele proces, van het eerste idee tot de oplevering, hebben we als gezamenlijke verantwoordelijkheid genomen. Dat klinkt logisch en dat is het ook. Voor ons dan want we zijn niet anders gewend dan het proces van idee tot aan de consument te bestieren. Maar nu Het RAG is opgeleverd zijn wij er ons meer dan ooit van bewust dat de traditionele bouwwereld misschien wel het beste voorbeeld van inefficiëntie door een overmatige organisatie is. Vaak wordt dit veroorzaakt door de onzekerheid die het ingewikkelde proces van bouwen met zich meebrengt. Als er een probleem of fout ontstaat wordt er een specialist aan het proces toegevoegd om het de volgende keer beter te doen, of wordt het proces opgeknipt. Maar de fouten ontstaan juist omdat er te veel schakels zijn en er geen generalisten zijn die het hele proces beheersen.
De specialist zelf kan zijn werk best goed verstaan en nuttig zijn, maar door zijn deelverantwoordelijkheid wordt er weer een moment waarop het fout kan gaan aan het totale proces toegevoegd. En laat bouwen nu gekenmerkt worden door een veelheid van fouten en ironisch genoeg worden het er steeds meer in plaats van minder, juist door de pogingen fouten te vermijden. Angst is een belangrijke raadgever in het leven en misschien wel meer dan gemiddeld in de bouw. Het gaat immers om complexe processen waarin de angst voor het ongewisse ondragelijk lijkt (Voor degenen die dit een leuk onderwerp vinden – of twijfelen aan dit schijven – en van lezen houden zou ik het boek ‘Antifragiel’ van Nassim Taleb aanraden, deze alinea lijkt na het lezen van dat boek, hopelijk een stuk minder eigenwijs).
Enfin, wij doen het op onze manier en inmiddels is er dus al een gebouw opgeleverd. Begin dit jaar start renovatie van het RF-gebouw waar we met het RAG qua proces voorbij zijn gesneld. Over het RF-gebouw heb ik eerder ook al geschreven. Ik realiseerde me onlangs, vooral door de molen in Frankrijk dat mijn liefde voor ruïnes in de kern wordt veroorzaakt doordat een ruïne zowel het verleden als de toekomst in zich bergen. Je kan fantaseren hoe het is geweest en wat het kan worden. Het nieuwe is geen doel op zich maar een uitkomst van een proces waarbij er op zo pragmatisch mogelijke wijze, met respect voor wat er is en wat de mogelijkheden zijn, het best mogelijke resultaat wordt gerealiseerd. In die zin voel ik me als een doorgeefluik in de tijd tussen verleden en heden. Daarbij vertrouwen we erop dat wat logisch en bijna normaal is, vaak ook mooi is en dat wat veel moeite kost niet snel mooi kan zijn en meestal ook te duur is. Als iedereen iets bijzonders probeert te creëren en het ‘nieuwe’ het hoogst haalbare lijkt, is iets normaals maken opeens toch bijzonder. Projectpagina RF-gebouw.
« Terug naar blogberichten